အဆင္းရွိေသာအရပ္၊ ရနံ႔သင္းေသာကမာၻ

ပန္းပန္ရတာ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ပန္းေတြကုိ ေငးၾကည့္ရတာ၊ ပန္းရနံ႔ ေမႊးရွိုက္ရတာ၊ ပန္းခင္းထဲေလွ်က္ၾကည့္ရတာ၊ ပန္းေတြသီကုံးရတာ၊ ပန္းခူးရတာ၊ ပန္းေတြကုိ ထိရ၊ ကုိင္ရ၊ ေငးၾကည့္ရတာကုိေတာ့ အေတာ္ေလးႀကိဳက္တယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ကုိယ့္မိဘအရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ အစ္ကုိ နဲ႔ အစ္မက ပန္းေတြရိွတဲ့ေနရာ သြားၾကရေအာင္ဆုိေတာ့ ေရာက္လဲ မေရာက္ဖူးေသးတာနဲ႔ လုိက္သြားျဖစ္တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ အစ္ကုိနဲ႔အစ္မမွာက ဖရီးတစ္ကက္ ရိွျပီးသား၊ ကြ်န္မတုိ႔ မိသားစုကုိ လုိက္ဖုိ႔ေခၚမိေတာ့ သူတုိ႔ကပဲ တစ္ကတ္ဖိုးေပးသြားတာနဲ႔ အားနာစြာ၊ ေက်းဇူးတင္စြာ (ဝမ္းေျမာက္စြာ) နဲ႔ပဲလက္ခံလုိက္ရေတာ့တယ္။ အားလဲနာတယ္၊ ခင္လဲခင္ပါတယ္ း)

အိမ္ကလူေရာ၊ ကြ်န္မေရာ သိပ္မသြားျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြ သြားၾကမယ္ဆုိရင္ အိတ္ထဲကုိ ေအာ္တုိမတ္တစ္ သတိတရေကာက္ထည့္မိတာက ဖုန္မတက္ေအာင္ မနည္းသိမ္းထားၾကရတဲ့ ကင္မရာေတြပါပဲ။ အိမ္ကလူကေတာ့ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ အလုပ္သြားရင္း၊ ခရီးသြားရင္း ကင္မရာသုံးတတ္ေပမယ့္ အခါမ်ားစြာမွာေတာ့ ကင္မရာထည့္တဲ့ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာပဲ ထည့္သိမ္းထားတာ ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ကင္မရာကုိ ကြ်န္မထက္ခင္တြယ္သူပီပီ ေၾကာင္အိမ္ထဲက သူ႔ကင္မရာကုိ တစ္လတစ္ႀကိမ္ ပုံမွန္ဖုန္သုတ္ေလ့ရိွေသးတယ္။ ကြ်န္မကင္မရာကုိပါ အဆစ္ဖုန္သုတ္ေပးရတုိင္း မ်က္ေစာင္းခဲတာေတာ့ ခံရတာေပါ့ေလ၊ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး း)

တစ္ေဆာင္းသစ္ျပန္ၿပီ

အလုပ္ကထြက္လိုက္ရင္ အခ်ိန္ေတြပိုထြက္လာမယ္လို႔ ေတြးခဲ့မိတာ၊ လက္ေတြ႕မွာ ထင္သလိုမဟုတ္မွန္း ၾကာေလပိုသိလာရေလ။ ေအာက္တိုဘာလလယ္ေလာက္ကတည္းက အလုပ္ထြက္လိုက္တာမို႔ ဒီဇင္ဘာလေလာက္ဆို ဝါသနာပါတဲ့ စာတိုေပစကေလးမ်ားေရးဖို႔ အခ်ိန္ထြက္လာႏိုင္ေကာင္းရဲ႕၊ တက္ဖို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ သင္တန္းကေလးမ်ားတက္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕လို႔ ေတြးခဲ့မိတာ တစ္ဆိတ္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္သလိုပါ။ ခုခ်ိန္ထိ ဘာတစ္ခုမွ ေရေရရာရာမရွိ၊ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ၊ တစ္ရာ့ကိုးတစ္ရာ့တစ္ဆယ္ဘဝသာရယ္။ ဒီဇင္ဘာမွာ သူမ်ားေတြဆြိသလို ကိုယ္လဲဆြိခ်င္တာေပါ့ေလ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာဟာ ကိုယ့္ကိုဘာမွေကာင္းက်ိဳးေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘဝမွာရွိသမွ် အၾကမ္း၊ အရမ္းေတြအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီဇင္ဘာထဲမွာပဲ ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့လို႔ က်ိန္စာသင့္ခဲ့ေလသလား.. ဒီဇင္ဘာ ေရ။  

ေႏြဦးေလေျပ..ေမာင့္ကုိေစ...

 

ညဦးပုိင္းက ရြာထားတဲ့မုိးေၾကာင့္ ဒီကေန႔မနက္ေတာ့ သိပ္ၿပီးအိုက္စပ္စပ္မရွိလွ။ အခိ်န္မီရြာတဲ့ သႀကၤန္မုိးကုိ စိတ္ထဲမွပင္ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ဒီႏွစ္ေႏြက အရင္ႏွစ္ေတြကထက္ ပုိၿပီးပူေလာင္အုိက္စက္လွသည္ထင္သည္။ ေႏြဆုိမွေတာ့ ေႏြပီပီပူျပင္းဦးမွ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေပမည္။ ၿခံဝင္းထဲက ပိေတာက္ပင္ႀကီးကေတာ့ သႀကၤန္မုိးေၾကာင့္ ဝါဝါဝင္းေရႊျဖစ္လုိ႔ေနၿပီမုိ႔ အိမ္ထဲမွ လွမ္းၾကည့္မိတုိင္း ၾကည္ႏူးရသည္။ ဒီအပင္ႀကီးက ကုိေရႊဖုိးသႀကၤန္ရဲ႕ အသည္းအသက္၊ ေႏြႏွင့္ ဖုိးသႀကၤန္တုိ႔ရဲ႕ ေမ့မရေသာ အမွတ္တရ ခ်စ္သစ္ပင္။ 

သႀကၤန္အႀကိဳေန႔

“ေမေမ၊ ေမေမ့..”

“ဘာလဲ..သားရဲ႕”

“ေမေမ ဟုိဖက္အိမ္က ခူမ ကုိမေျပာေတာ့ဘူးလား? တား တူ႔အေမနဲ႔ တြားတုိင္မွာေနာ္”

သားျဖစ္သူ ဖုိးသိၾကား က အိမ္ေရွ႕တြင္ ငုိမဲ့မဲ့ႏွင့္ အေမာတေကာေရာက္လာေတာ့ ေႏြ႔မွာရုတ္တရက္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းႏွင့္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေပ။

“ေမေမ့…”

“ေအး….ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီတုန္း သား နဲ႔ ခူးခူး”

သားကဘာမွျပန္မေျဖဘဲ ေႏြ႔လက္ကုိဆြဲကာ အိမ္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းက ကေလးေတြေရကစားေသာ အုန္းလက္မ႑ပ္ရွိရာသုိ႔ ဦးတည္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ ့သား လက္ညိွဳးညြန္ျပရာသုိ႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေဘးႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က သားထက္တစ္ႏွစ္သာငယ္ေသာ တန္ခူးဆုိေသာ ေကာင္မေလးက ေရဇလားႀကီးထဲတြင္ အခန္႔သားထုိင္ေနေလသည္။

အလြဲမ်ားႏွင့္ ယဥ္ပါးျခင္း...

ပထမတစ္ေယာက္နာမည္က လုံးလုံး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝုိင္းဝုိင္း။ တုိက္ပဲတုိက္ဆုိင္လြန္းသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ ထပ္ရွာေတာ့လဲ ျပားျပား ပဲေရာက္လာမလား? ခြ်န္ခြ်န္မ်ားျဖစ္ေနမလား? ေလးေထာင့္မ်ား ျဖစ္မလားနဲ႔ ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ရသည္။ အဲဒီလုိ ပုံသဏႅာန္ေတြပါတဲ့ နာမည္ေတြဆုိရင္ ျမ မွာရင္ခုန္လုိက္ရတာအေမာ။ တစ္ခုခုေတာ့ ကေမာက္ကမႀကံဳရဦးမွာပဲဆုိတဲ့ ႀကိဳတင္စုိးရိမ္စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ရင္ခုန္ရတဲ့ အခုန္မ်ိဳးပဲျဖစ္သည္။ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္ဆုိေတာ့လဲ ျမကေတာ့ ေလးခြျမင္တာနဲ႔ အဖ်ားတက္ရၿပီ။ ခုလဲဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွာေနတာ ၾကာပဲၾကာလွၿပီ။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အကူအညီနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔ ေျပာထားၿပီးႏွင့္ၿပီ။ အသိမိတ္ေဆြရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ရမယ့္လူဆုိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေအးရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ျမ ကေတာ့ ကုိယ့္ကံၾကမၼာကုိ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မယုံႏုိင္ေသး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကံေကာင္း ေကာင္းပါရဲ႕။

ျမ တုိ႔လင္မယားမွာက အခါလည္ေက်ာ္ေက်ာ္ သမီးကေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ေရျခားေျမျခား၊ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းရတာဆုိေတာ့ သမီးကေလးေနာင္ေရးစိတ္ေအးရေအာင္ လင္ေရာ၊ မယားေရာ အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကရသည္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေဆြးမ်ိဳးညာတကာမ်ားက သမီးကေလးကုိ ခဏတျဖဳတ္လာၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးေပမယ့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားက်ေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြမွာ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ၊ သူမိသားစုအေရးနဲ႔သူ၊ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတုိ႔လဲ အိမ္ျပန္ၾကရသည္။ ေနာက္ေတာ့လဲ ျမမွာ ေယာက္်ားလုပ္သူ ကုိေမာင္နဲ႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ တုိင္ပင္ၿပီး သမီးကေလးကုိ ထိန္းေက်ာင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔နဲ႔ ျမရဲ႕ အိမ္မႈကိစၥအခ်ိဳ႕ကုိကူညီလုပ္ကုိင္ေပးဖုိ႔ အိမ္အကူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ငွားဖုိ႔ ျမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးသေဘာတူစြာပဲ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကေတာ့သည္။ ျမ တုိ႔အတြက္ တစ္ျခားေရြးျခယ္စရာ နည္းလမ္းမရွိေတာ့ၿပီ။

xxxxx

“ညီမနာမည္ကုိေျပာပါဦး”

“ေဌးေဌး လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထဆင္ထူး နဲ႔ ေထးတာေနာ္အစ္မ”

“ေဟ..အင္း။ ဟုတ္ပါၿပီ”

ေကာင္မေလးနာမည္က ထဆင္ထူးနဲ႔ေထးေထး၊ ထဝမ္းဘဲနဲ႔ပဲေဌးေဌး ပုံသဏႅာန္ပါတဲ့ နာမည္မဟုတ္ေလေတာ့ ျမ သက္ျပင္းခုိးခ်မိသည္။ ေထးေထးက ရခုိင္တုိင္းရင္းသူေလးမုိ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ တုိင္းရင္းသူသံဝဲေလသည္။

“ကေလးေလးကုိ ၾကည့္ေပးႏုိင္ပါ့မလား။ အစ္မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက တနလၤာေန႔ကေနေသာၾကာေန႔အထိ ရုံးတက္ရတာဆုိေတာ့ အိမ္မွာ ေထးေထးနဲ႔ ကေလးပဲ က်န္ခဲ့မွာ။ အိမ္အလုပ္ေတြက အေရးမႀကီးဘူး။ သမီးေလးကုိ အစ္မေျပာတဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးသားရင္းေလးလုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုတစုိက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔ပါပဲ”

“ရပါတယ္အစ္မ။ အရင္အိမ္မွာလုပ္တုန္းကလဲ ကေလးပဲၾကည့္ေပးခဲ့ရတာပါ”

“အရင္အိမ္ကေန ႏွစ္မေစ့ခင္ ဘာလုိ႔အလုပ္ထြက္သြားတာလဲ ေျပာျပႏုိင္မလား”

ေထးေထးက မေျဖ။ ခဏႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။ 

ခ်စ္ေသာ..ကမာၻၿပိဳရင္ေတာင္ မုိးထားေပးမယ့္သူ

(1)

ဒီေန႔ဟာ ဘယ္လုိေန႔ႀကီးပါလိမ့္။ အရင္ဆုိ မုိးရြာခါနီးဆုိရင္ ဒီလုိပဲ အျပင္မွာ ေမွာင္မည္းေနက်။ ဒါေပမယ့္ ခုလုိမ်ိဳး မီးခုိးေရာင္လုိ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းအေငြ႔ေတြ၊ အမႈန္ေတြလြင့္ေမ်ာေနတာမ်ိဳး ‘သီး’ အသက္ တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္အတြင္း ဒီတစ္ခါပဲ ျမင္ဖူးေသးတယ္။ မုိးရြာခါနီးလကၡဏာပါပဲ။ တစ္ခုေသခ်ာတာက အရင္အခါေပါင္းမ်ားစြာ တိမ္ထူထပ္တဲ့ေန႔ေတြကလုိ အေရာင္မ်ိဳးနဲ႔ ေကာင္းကင္ကုိ လႊမ္းျခံဳထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ဆုိတာပဲ။ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆုိတာကုိလည္း ဘယ္သူကႀကိဳသိႏုိင္မွာလဲ? မုိးရြာခါနီးျဖစ္ေပမယ့္ ထူးျခားတဲ့အေရာင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ မုိးေခၚေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ  မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတင္းတစ္ခုကိုလည္း သယ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တိုက္ဆုိင္မႈတစ္ခုပဲ ျဖစ္မွာပါ။

“ဖြား..အိမ္ေရွ႕မွာ လူႏွစ္ေယာက္ရပ္ေနတယ္” အဖြားလုပ္သူကုိ ‘သီး’ ေအာ္ေျပာလုိက္ေတာ့

“အဲဒါဘာျဖစ္တုန္း? ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဘာလဲ သြားေမးေခ်ေလ” တဲ့။

ဂ်ာကင္အကၤ် ီဆင္တူဝတ္ထားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးဝနားမွာ ရပ္ၿပီး ‘သီး’ ကုိလက္ျပေနၾကတယ္။ အျပင္မွာေမွာင္လာေနတာဆုိေတာ့ တံခါးနားကုိ မရဲတရဲကပ္သြားလုိက္တုန္းမွာပဲ..

“အိမ္မွာလူႀကီးေတြ မရွိၾကဘူးလား သမီး” သူတုိ႔ဟာ ‘သီး’ ကုိျမင္တာနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပဲ ေမးလုိက္တယ္။

“ဖြားသက္ရွိတယ္…ဘာကိစၥမ်ားလဲ မသိဘူး”

“ဦးတုိ႔က xxx ကုမၸဏီကပါ။ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္းတစ္ခုလာေပးတာ အိမ္ထဲခဏဝင္ခြင့္ရမလား”

“ဒါဆုိ ခဏေလးေနာ္”

ေနာက္ေတာ့ ဖြားသက္ထြက္လာၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္တာနဲ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခါင္းစုိက္ခ်ၿပီး အိမ္ထဲကုိဝင္လာၾကတယ္။

“အေမက ဒီအိမ္က မခင္လဲ့ နဲ႔ဘာေတာ္ပါလဲခင္ဗ်ာ?” သူ႔ကုိ အေမလုိ႔ ေခၚလုိက္တဲ့ လူကုိ ဖြားသက္က ခဏေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီး…

“ေနပါဦး မင္းတုိ႔ကဘယ္သူေတြမ်ားလဲကြယ္။ ဘာကိစၥ ဖြားသမီး မခင္လဲ့နဲ႔ ဖြားကုိဘာေတာ္သလဲ လုိ႔ ေမးေနရသတုန္း?”

ဖြားသက္ကေတာ့လုပ္ၿပီ။ အေျဖကေပၚေနၿပီးမ်ား ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေနရေသးတယ္။ ဖြားသက္ေမးလဲ ေမးစရာပါ။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က တစ္ဆိတ္ေတာ့ ထူးဆန္းေနသလားပဲ။ ဂ်ာကင္ဆင္တူ ဝတ္ထားတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲက အရပ္နည္းနည္းပုိရွည္တယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ လူက ဖြားသက္ကုိ သူ႔ဂ်ာကင္ အတြင္းအိတ္ထဲက စာအိတ္အညိဳေရာင္ ခပ္ႀကီးႀကီးကုိ ထုတ္ၿပီး လွမ္းေပးလုိက္တယ္။ စာအိတ္ထဲက အျဖဴေရာင္ စာရြက္ေခါက္ ကို ဖြားသက္က ျဖည္းျဖည္းေလးထုတ္ယူလုိက္ၿပီး ျဖန္႔ဖတ္လုိက္တဲ့အခါ ဖြားသက္လက္ေတြဟာ သိသိသာသာႀကီးကုိ တုန္ခါေနေလရဲ႕။ ဖြားသက္က အသက္ခုနစ္ဆယ္စြန္းစြန္းရွိေပမယ့္ လက္တုန္၊ ေျခတုန္၊ ေခါင္းတုန္တဲ့ အဖြားႀကီးမ်ိဳးမဟုတ္ေသးဘူး ဆုိတာ ‘သီး’ သိတာေပါ့ ကုိယ့္အဖြားပဲ။

“အမယ္ေလး၊ အမယ္ေလး ငါေသခ်င္တယ္၊ ငါသာေသလုိက္ခ်င္တယ္ဟယ္…ဒုကၡလွလွႀကီးေတာ့ေရာက္ၾကပါၿပီ”

ဖြားသက္က တစ္ေယာက္တည္း ခပ္တုိးတုိးေရရြတ္ရင္း မ်က္ႏွာကုိ လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ထားတယ္။ ခဏၾကာေတာ့…

“ဟ့ဲ…နင့္အေမ ခင္လဲ့ ကုိ ဖုန္းသြားေခၚစမ္း ခုခ်က္ခ်င္း..”

ခ်စ္စရာ့ ေမးေစ့ကေလး...

သက္တမွ် ၆လ ျပည့္တုန္းကလဲ ေမးေစ့ႏွစ္ထပ္ရွိတာပဲ း))

မေတြ႔ျဖစ္တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လုိင္းမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း အၿမဲလုိ လွလွပပေလးေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အသက္ႀကီးလာေတာ့ ဝလာတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ေမးေစ့ႏွစ္ထပ္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရင္း၊ ဘယ္လုိလုပ္ရလဲ၊ နည္းရွိရင္ေပးပါဦးဆုိေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းဆုိလုိ႔ တစ္ကေနတစ္ဆယ္ထိေအာင္ ရယ္ရမွာပ်င္းတတ္တဲ့ကြ်န္မအတြက္ အခက္ေတြ႔ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမေလးကုိ ကူညီခ်င္တာနဲ႔ ကုိယ္ကလည္း ( မဆုိသေလာက္ေလး း) ဝလာတာနဲ႔ တစ္ခ်က္ခုတ္ သုံး၊ေလးခ်က္ျပတ္ေစေတာ့ရယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသကာလ သူငယ္ခ်င္းကုိ နည္းလမ္းရွာေပးမယ္ဆုိၿပီး တတ္ေယာင္ကားနဲ႔ ရဲရဲႀကီးအာမခံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ေရာ၊ ဘေလာ့မွမိတ္ေဆြမ်ား၊ ေမးေစ့ႏွစ္ထပ္ျဖစ္လုိ႔ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ ခ်စ္စရာ့ပ်ိဳမဒီေလးမ်ားအတြက္ပါ ဒီပုိ႔စ္ကုိေရးျဖစ္ပါတယ္။ အလွအပနဲ႔ ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းဖက္မွာ ပရုိ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အေရးအသား ဆီေလ်ာ္မႈမရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္သည္းခံေပးဖုိ႔ ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေမးေစ့ႏွစ္ထပ္ေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာလုိ႔ ခ်ီးမြမ္းခံေနရဆဲသူေတြအတြက္ေတာ့ ဒီပုိ႔စ္က အသုံးမဝင္ေတာ့ပါဘူး း) ကမာၻမပ်က္ခင္ လွခ်င္သူမ်ားအတြက္ရယ္ပါ း))

၁)  ပါးစပ္ကုိ က်ယ္ႏုိင္သမွ် က်ယ္က်ယ္ေလး ၁၀ စကၠန္႔ၾကာေအာင္ ဟထားပါ။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္ပိတ္ပါ။   

၂) ဦးေခါင္းကုိ မ်က္ႏွာၾကက္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အေနအထားေရာက္ေအာင္ ေမာ့ထားပါ။ အဲဒီလုိေမာ့လုိက္တဲ့အခါ ေမးေစ့လည္း အလုိေလ်ာက္ ေမာ့ထားၿပီးသားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေမာ့ထားတဲ့ အေနအထားမွာ ႏႈတ္ခမ္းကုိ အေရွ႕ကုိစူထြက္ၿပီး မ်က္ႏွာၾကက္ဆီသုိ႔ ေထာ္ထားလုိက္ပါ။ ဦးေခါင္းေမာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ထားတဲ့ အေနအထားမွာ ၅ စကၠန္႔ၾကာတဲ့အထိထားပါ။ ၿပီးလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ ပုံမွန္ျပန္ထားပါ။ ဦးေခါင္းကုိေတာ့ ဆက္ေမာ့ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းစုေထာ္တဲ့အႀကိမ္ ၃ ႀကိမ္မွ ၅ ႀကိမ္အထိလုပ္ေပးပါ။ (ဒီေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တဲ့အခါ ကုိယ့္အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီးလုပ္ဖုိ႔ အႀကံျပဳပါရေစ။ ႏုိ႔မုိ႔ သူမ်ားရယ္စရာျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ ပြဲမဝင္ခင္ အျပင္ကက်င္းပတာမ်ား မ်က္ႏွာၾကက္ႀကီး ေမာ့ ေမာ့ နမ္းရတယ္လုိ႔း))

၃)  ေမးေစ့ကုိ ေရွ႕သုိ႔ဆန္႔ထုတ္ပါ။ ၁၀ စကၠန္႔ၾကာေအာင္ထားပါ။ ဦးေခါင္းနဲ႔ ပုခုံးကေတာ့ ပုံမွန္ မတ္မတ္ပဲထားပါ။ ဦးေခါင္းနဲ႔ ပုခုံး လုိက္ပါဆန္႔ထြက္ျခင္း မျပဳမိပါေစနဲ႔။ (ျမန္မာဆန္ဆန္ဆုိရရင္ေတာ့ ဇာတ္ထဲက ျမန္မာကကြက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေမးထုိးအကေလးနဲ႔ေတာင္ ဆင္ပါေသးတယ္။ ဒီေလ့က်င့္ခန္းေကာင္းေကာင္းလုပ္တတ္ၿပီဆုိရင္ ဇာတ္ေထာင္လုိ႔ရၿပီ းD)