သက္တမ်ွ...သုိ႔

ဆည္းလည္းသံကေလး...

ညံေတာ့ညံမေန... သဲ့သဲ့ကေလးပါပဲ...

ရစ္ဖြဲ႕ေႏွာင္ေခြ... ဆံေကမဆင္း...

ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း အထိေတြ႕ကေလးႏွင့္

နက္ေမွာင္မေန... ညိဳသေယာင္ကေလးပါပဲ...

အလင္းသစ္ႏွစ္ပြင့္... ၾကယ္စင္ႏွင့္ယွဥ္ေလာက္ေသးရဲ႕...
ေတာက္ပျခင္းမ်ားႏွင့္ေလ... ဒါေပမယ့္...
ခပ္ေမွးေမွးကေလးပါပဲ...

ျပံဳးလွ်င္မို႔မို႔... ရယ္လွ်င္ခြက္ဝင္...

ပါးခ်ိဳင့္ေလးငယ္ တဖက္တခ်က္ႏွင့္ရယ္မို႔...

တစ္မက္တစ္သက္ ေမႊးၾကဴခ်င္စရာကေလးပါပဲ...

ကဲ ထိုအရာအားလံုးတို႔ ေပါင္းစု...

ေကာင္းျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ ကုေဋကုဋာ...

ေသခ်ာတာကေတာ့...

သူကေလးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕...

ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာကေလးပါ... ကြယ့္


(ခ်စ္ေသာသူကေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးေန႔အမွတ္တရပါ.. )
***ဒီကေန႔မနက္ေစာေစာစီးစီး10:15am ေလာက္မွာခုိးခိုးေလးစာရြက္ေပၚေရးခ်ထားတဲ႔ ကဗ်ာတုိေလးပါ..ရုံးခ်ိန္ႀကီး မအားမလပ္ႀကားထဲကပါရွင္..း))

ပထမ စာတိုစာစ..

ဒီဇာတ္ခုံ ဒီဘ၀..
ေရာက္လာရသမ်ွေတာ႔
သူေစရာ သူ႔အညႊန္း အတိုင္းေပါ႔...
ကခ်င္လည္းက မကခ်င္လည္းက
လွလွ မလွလွ။

ဒီအခ်ဳိးျပီးေတာ႔လည္း
ေနာက္တစ္မ်ဳိးလာျပန္ျပီ..
မရုိးစတမ္းေလ..သူဆြဲရာႀကိဳး
လႉပ္ခ်င္လည္းလႉပ္ မလႉပ္ခ်င္လည္းလႉပ္
ျပဳတ္တဲ့ခါလည္းျပဳတ္.. ရႉပ္တဲ့ခါလည္းရႉပ္။

ေႀသာ္ဒါနဲ႔လည္းအားမရ
ကျပရဦးေပမေပါ႔
အဆိုအေျပာေလးေတြနဲ႔လား...
အင္း..ဆိုတဲ႔ခါလည္းဆို..ငိုတဲ႔ခါလည္းငို
ဆိုဆို ငိုငို..
ပိုမိတဲ႔ခါလည္းပို...လုိမိတဲ႔ခါလည္းလို
ပုိပို လိုလို..

တစ္ဆိတ္ေလာက္ေတာ့...ဇာတ္ဆရာရယ္..
ဒီအဆို ဒီအငို
ဒီအေျပာ..ဒီအေမာေတြႀကား..
ႏြမ္းလည္းႏြမ္း ပန္းလည္းပန္းလွေပါ႔..
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလးေတာ႔ေလ..
ကုိယ္႔အလိုက်..
ရွင္အလိုက်က် မက်က်..
ကားလိပ္ေလးအသာခ်။