မုိးတိမ္စေတြရဲ့ အေပၚမွာ....

အေမစံရဲ့ မ်က္ႏွာမွာ ေသြးစုပ္ျဖဴေရာ္လုိ႔ေနျပီ..။ ဆုိင္းထုိးရန္ ေဘာလ္ပင္ ကုိင္ထားေသာ လက္တုိ႔ကလည္းတုန္ရင္လုိ႔..အေမစံသည္ စိမ္းျပာေရာင္ ေနာက္ခြဲယူနီေဖာင္းႏွင့္ ေခါင္းစြပ္အစိမ္းႏုေရာင္ ဝတ္ထားေသာ သူမ၏သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မႀကီးဆီသုိ႔ အားကုိးလြန္းႀကီးစြာ ေမာ့ႀကည့္လုိက္သည္။

*****************_/\_/\_/\_/\_/\_****************

နားလည္မွဳတုိ႔ လြဲခ်ိန္....
"ေစာ" သည္းထန္စြာငုိေလျပီ..။ ေစာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္စိမ္းတစ္ရံစာေတြႀကား အားငယ္ေနမွာကုိ ႀကိဳမေတြးမိေတာ့ဘူးလားဟု ေစာ က ဆုိလ်ွင္ ကုိယ့္ေမေမဟာ ေစာရဲ့ေမေမပဲ မဟုတ္လား ဟု"ခန္႔" ကျပန္ေျဖျမဲ..။ ခန္႔ ရဲ့ အေႀကာင္းျပခ်က္က ေစာကုိလုံျခံဳ ေႏြးေထြးေသာေနရာမွာ မီးဖြားေစခ်င္သည္တဲ့ေလ..။  ေစာ အေတြးကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္.. ေစာကျခဴျခာသူမုိ႔ ခုလုိ ကုိယ္ေလးလက္ဝန္ရွိေနစဥ္ ေစာကုိ ျပဳစုရမွာ ေႀကာက္လုိ႔ဟု တစ္ထစ္ခ်စြပ္စြဲသည္..။ ေစာ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေမြးရပ္ႏွင့္ ေဝးရာမွာ အလုပ္လုပ္ႀကရသည္မုိ႔ တစ္စုံတစ္ခု နာမက်န္းျဖစ္လ်ွင္ ဘုိးသူေတာ္ ႏွင့္ ေတာင္ေဝွး ပဲရွိသည္မဟုတ္လား..။ ခန္႔ သည္ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ခရီးထြက္ရလ်ွင္ ေစာ တစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ေနခဲ့မွာ၊ ေစာ တစ္စုံတစ္ရာျဖစ္လ်ွင္ ခ်က္ခ်င္းကူညီမည့္သူမရွိျဖစ္ေနမွာကုိစုိးသည္..။ ေစာ ကေတာ့ ခန္႔ ရဲ့ ေသြးကုိလြယ္ထားရျပီမုိ႔ ဘယ္လုိအခက္အခဲေတြ ႀကဳံႀကဳံ ခင္ပြန္းသည္အနားမွာသာေနျပီး ကေလးကုိေမြးဖြားခ်င္သည္..။

"ေစာ ေကာင္းဖို႔အတြက္ခ်ည္းပဲ ေစာ..သူတုိ႔က ေစာ ကုိလုိေလးေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုႀကဦးမွာ.." ခန္႔ေျပာေလ့ရွိေသာ စကား။
 "ကြ်န္မလုိခ်င္တာ အဲဒါေတြမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ရွင္နားမလည္ပါဘူး.." ေစာ ႏွင့္ ခန္႔ တုိ႔ အခန္းငယ္ကေလးသည္ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့့ျပီ..။ ကုတင္အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာေတာ့ ေက်ာခုိင္းတိုးတိတ္စြာ ထုိင္ေနႀကေသာ ခန႔္ ႏွင့္ ေစာ...။
     

ေနရပ္ကခြာျပီ....
တိမ္စျဖဴျဖဴေတြ ႀကားမွာ ေရာက္ေနေသာ ေစာ...။ အငိုမ်က္ဝန္းတုိ႔ကေတာ့ မုိ႔အစ္ေယာင္အမ္းေနျပီ.။ ရင္ထဲမွာလည္း လွိဳက္ကာနာက်င္လွသည္..။ ေလယာဥ္မထြက္ခင္ ေစာကုိတင္းတင္းႀကပ္ႀကပ္ ဖက္ထားရင္း " ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္" " ေစာ ကုိ ကုိယ္ခ်စ္တယ္" ဟုတစ္ဖြဖြဆုိေသာ ခန္႕ ရဲ့ စကားမ်ားႀကားေယာင္ရင္း ေပ်ာ္ရာေနရာမွသည္ ေတာ္ရာဆီ၊ ခန္႔ မိခင္ေနထုိင္ရာ ျမိဳ့ေလးတစ္ျမဳိ့ဆီ..သုိ႔..။

ခ်ိဳတစ္လွည့္၊ ခါးတစ္လွည့္....
သည္ေနရာအသစ္မွာ ေစာ ဘယ္လုိမွမေပ်ာ္၊ အစားေသာက္ အေနအထုိင္ကအစ စိတ္တုိင္းမက်..၊ ေစာ ဗုိက္ထဲကရင္ေသြးကေလး အတြက္ ဘယ္လုိအေျခအေနေရာက္ေရာက္ အားတင္းထားရမည္ေလ..။ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွ အိမ္မုိ႔ ေစာ သြားခ်င္ေသာေနရာသို႔ ခ်က္ခ်င္းမသြားႏိုင္၊ စားခ်င္တာစားရဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္..ခန္႔၏ မိခင္ျဖစ္သူ အေမစံ က ေစာကုိတတ္ႏုိင္သေလာက္ျပဳစုေသာ္လည္း ေစာ ရဲ့ကုိယ္အေလးခ်ိန္ကရွိသင့္တာထက္ နည္းေနသည္..။

 (၇)လထဲေရာက္ေနျပီ..။ ညဖက္အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္ေတြနည္းသထက္နည္းကာ အားအင္ဆုတ္ယုတ္သလုိခံစားလာရသည္..။ ညတုိင္းလည္း တစ္ကုိယ္လုံးယားယံေသာေရာဂါကုိခံစားရေသးသည္...ကေလးကုိအႏၱရာယ္ျဖစ္မွာစုိးေသာေႀကာင့္ ဘာေဆးမွမေသာက္ပဲ ေပကပ္ကာေနသည္..။ေစာတစ္ကိုယ္လုံးမွာ ေဟာ္မုန္းအေျပာင္းအလဲေႀကာင့္ျဖစ္ေသာ မီးေလာင္ဒဏ္ရာမ်ားလုိ အနီေရာင္ဗ်င္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ ရဲတြတ္ကာေနသည္..။
ခန္႔ သည္ ေစာ ေပ်ာ္ေစရန္ ပန္းစည္းကေလးမ်ားပုိ႔ေပးတတ္သည္..  ခန္႔ ဖုန္းဆက္လွ်င္ ေစာ ငုိမိေသာ္လည္း ကုိယ့္ဗုိက္ကေလးကုိလက္ႏွင့္ တုိ႔စမ္းလုိ႔ အငိုရပ္ပစ္ေစသည္ခ်ည္း..။

 ေစာရဲ့ ေမေမ ဖုန္းဆက္လာလွ်င္ေတာ့ ေစာအားရွိလွသည္..။ ေမေမက "ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ သမီးေလး" "ဗုိက္ထဲကကုိယ့္ကေလးကုိလည္းဂရုစုိက္" "အစားနည္းနည္းနဲ႔ ခဏခဏစားေပးေနာ္" ဆုိလ်ွင္ ဘာမွန္းမသိ ေစာ မ်က္ရည္က်ျမဲ.. "ေမြးရင္ နာလားဟင္ ေမေမ" ဟု ေစာ ကေမးလ်ွင္ "နာေတာ့ နာတာေပါ့ သမီးရယ္" ဟုေျဖကာ တုိးညင္းညင္းကေလး ရယ္တတ္သည္..။ ေစာ ကုိယ္ဝန္သည္ (၈)လထဲေရာက္သည့္တုိင္ ကေလးကေမြးရန္ အသင့္အေနထားျဖစ္ေသာ သားအိမ္သို႔ ကေလးဦးေခါင္းစုိက္ေနျခင္းမရွိ.. ေစာရဲ့ ေမေမက ေစာကုိဗုိက္ခြဲေမြးေစခ်င္သည္..ေစာ ကက်န္းမာေရးေကာင္းေသာသူမဟုတ္၊ ႏွလုံးအားနည္းေသာေရာဂါေႀကာင့္ ခဏခဏေဆးရုံတက္ရတတ္ေေသာ ေစာေပ..။ ေစာသည္ အိမ္ေထာင္က်သည့္တုိင္ က်န္းမာေရးအေျခအေနေႀကာင့္ သားေမြးမွဳမျပဳရန္ တားျမစ္ထားျခင္းခံရသူ။ ဒါေပမယ့္ ေစာကုိယ္တို္င္က ခန္႔ရဲ့ရင္ေသြးေလး လြယ္ထားခြင့္ရလုိက္ျခင္းကုိ အလြန္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္သူ..။
     
ေဆးရုံေပၚမွာ..... 

သည္းသည္းမည္းမည္း မုိးရြာသြန္းေနေသာ..တနလၤာေန႔ နံနက္ေစာေစာ ၅ နာရီ..
 ေစာကုိေဆးရုံတင္လုိက္ႀကျပီ..အေမစံက သူမ၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သားဖြားမီးယပ္ဆရာဝန္မႀကီး ရုိစီ ကုိဖုန္းဆက္အေႀကာင္းႀကားျပီးေသာ္လည္း ေစာထက္ပို စိတ္လွဳပ္ရွားေနသည္ထင္သည္.။.ထုိင္လိုက္ထလုိက္..ဟုိေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္လုပ္လုိက္ႏွင့္..။

 နံနက္ ၈း၀၀ နာရီ
 ေစာသည္ နာက်င္မွုေဝဒနာကုိ ႏွုတ္ခမ္းဖိကုိက္ကာ ေတာင့္ခံႏုိင္ဆဲ.။.ခါးရုိးထဲမွ တစ္ဆင့္ ေနာက္ဖက္တင္ပဆုံရုိးမွသည္ အေရွ့ဆီးစပ္နားအထိ ေဝ့ကာဝုိက္ကာတစ္ဆစ္ဆစ္ကုိက္ခဲနာက်င္လွျပီ..။ ေစာရဲ့ ဘယ္ဘက္လက္ဖမုိးေပၚမွာ ေဆးထုိးအပ္တစ္ေခ်ာင္း စုိက္တပ္ထားရျပီ..oxytocin ႏွင့္ အားေဆးေရာစပ္ထားေသာ ေဆးပုလင္းငယ္ပါခ်ိတ္ထားသည္မုိ႔ တစ္ပုိတစ္ပါးသြားခ်င္လ်ွင္ အနည္းငယ္ေတာ့ခက္ခဲသည္..။ ေစာေဘးဘက္ဝဲယာမွ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္သည္မ်ားမွာ နာက်င္လြန္း၍ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴ ေနျပီ..။ တစ္ခ်ိဳ့ကကုတင္အားတစ္ဒုန္းဒုန္းထုသည္..။ တစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့ ခင္ပြန္းသည္နာမည္ေအာ္ေခၚကာ နာက်င္မွုကုိသည္းမခံႏုိင္ျဖစ္သူကျဖစ္..။ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္သည္အခ်င္းခ်င္းမုိ႔ သူတုိ႔အား မႀကည့္ရက္ႏုိင္ျဖစ္ရကာ ေစာရြတ္ေနက် ဓာရဏပရိတ္၊ အဂၤုလိမာလသုတ္၊ ေမတၱာသုတ္ စသည့္ ရသမွ် ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဆုိပြားမ်ားေပးေနမိသည္..။ ေစာတုိ႔အခန္းထဲမွာ လူနာကုတင္က (၈)လုံး.. ကုတင္အားလုံးျပည့္ုလုနီးပါး ေမြးလူနာမ်ားေရာက္လာႀကျပီ..။
 
 နံနက္ ၁၀း၀၀ နာရီ
 ဆရာဝန္မႀကီးေရာက္လာကာ ကေလးရင္ခုန္ႏွဳန္း၊ ေစာရဲ့ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ စသည္မ်ား စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွဳျပဳျပီးေနာက္...

“ေစာ ေနသာရဲ့လား၊ မေႀကာက္နဲ႔ေနာ္.. ႏွလုံးသမားေတာ္ႀကီးလည္း ေစာအတြက္ အသင့္ရွိေနမွာ”
“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ..ေစာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစာရဲ့ကေလးကုိရေအာင္ ယူေပးေနာ္..။ ေစာရင္ေသြးကုိ ရေအာင္ ယူေပးပါေနာ္”
“သိပ္မစုိးရိမ္ပါနဲ႔ ေစာရယ္..ေစာဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ေစာ စိတ္သိပ္မာတာ ကုိယ္သိပါတယ္.. ေစာ  လုပ္ႏုိင္မွာပါ..ခုသားအိမ္က ၄ စင္တီမီတာ ပြင့္ေနျပီ အားတင္းထားေနာ္.. ကေလးဦးေခါင္းလည္း ေအာက္စုိက္ေနျပီ သိလား”
“ဟင္…ေစာေပ်ာ္လုိက္တာ..ဒါဆုိ ရုိးရုိးေမြးႏုိင္ျပီေပါ့ေနာ္..ဆရာမႀကီး” ပါးခ်ိဳင့္ကေလးမ်ားခြက္ဝင္ေနေအာင္ ျပံဳးေနေသာ ေစာ ကုိ ဆရာဝန္မႀကီးကႀကင္နာစြာ စုိက္ႀကည့္ကာ ေခါင္းကုိညင္သာစြာညိတ္ျပလုိက္သည္..။
 
 မြန္းတည့္ ၁၂း၀၀ နာရီ..
“သားအိမ္က ၄ စင္တီမီတာကေန မတက္ေသးဘူး..အနာ (contractions) စိပ္ေနျပီလား ဆရာမ”

 “ဟုတ္ကဲ့ ၅မိနစ္ျခားတစ္ခါနာေနျပီ.. painless ေပးလုိက္ရမလား ဆရာမႀကီး? လူနာကညည္းေနတယ္..သတိလစ္သြားမွာစုိးရတယ္..။”

ေစာရဲ့အေျခေနကုိ ႀကည့္ကာ သားဖြားဆရာမေလးက ဆရာဝန္မႀကီး ရုိစီကုိေမးလိုက္ျခင္း..။ ေစာ ႏွုတ္ခမ္းတုိ႔သည္ အနာသည္းမွဳေႀကာင့္ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနျပီ..၊ေဘးဘက္မွ ကန္႔လန္႔ကာကုိ ဆုပ္ယူဆြဲေျခကာ အံကုိႀကိတ္ထားသည္..။

“ေစာ..painless ယူမလား..ဟင္..အနာသက္သာတဲ့ ေဆးတစ္လုံးထုိးေပးမယ္ေလေနာ္..”

ဆရာဝန္မႀကီးအေမးကုိ ေစာဘာျပန္ေျဖလုိက္သည္ပင္မသိ..ခဏႀကာေတာ့ ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္ ေစာ လက္ေမာင္းမွာ ေဆးတစ္လုံးလာထုိးသြားတာသာသိလိုက္ေလသည္..။
ဆရာဝန္မႀကီးသည္ လက္အိတ္စြပ္ကာ ေစာရဲ့သားအိမ္အေျခအေနတုိးတက္မွဳရွိ၊မရွိ ကုိစမ္းသပ္ေနသည္..။ တစ္ထုတ္ထုတ္ႏွင့္ သားအိမ္ အတြင္းထဲမွ အရာတစ္ခုခုကုိျခစ္ထုတ္ေနဟန္ရွိသည္..။ ေစာကုိစိတ္ေလွ်ာ့ထားရန္ မွာကာအခန္းတြင္းမွ ခတၱထြက္ခြာသြားေလသည္…။ 

အျပင္မွာ မုိးကသည္းႀကီးမည္းႀကီး မစဲပဲတသည္းသည္း ရြာေနသလုိ ေစာရဲ့ အနာကလည္းပုိလုိ႔ သည္းကာလာသည္...။ ေစာ ကုတင္ရဲ့ေမြ႔ရာေတြ စိုထုိင္းကုန္ျပီ..ေသြးေတြလား..ေရေတြလား..လက္ႏွင့္စမ္းႀကည့္မိေတာ့ ေရေတြလုိလုိ..။ ေဘးကဆရာဝန္မကုိ မူးေနာက္ရီေဝေနသည့္ႀကားမွ အသံခပ္တုိးတုိးကေလးႏွင့္ေမးမိသည္..။ ဆရာဝန္မေလးက ေရမႊာေပါက္သြားတာပါဟုေျဖသည္..။

"ဘုရား..ဘုရား..ေစာဖတ္ဖူးေသာ ေဆးပညာစာအုပ္ထဲမွာေတာ့ ေရမႊာေပါက္ျပီးျပီးခ်င္း ၂၄နာရီ အတြင္းကေလးမေမြးႏိုင္လွ်င္"…..ေစာ စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္ကာဘုရားတမိသည္..။

 “အုိ….ေစာရဲ့ ရင္ေသြးကိုေစာေမြးႏိုင္ရမွာေပါ႔… ကေလးေရ..အားတင္းထားေနာ္..ေမေမလည္း အားတင္းထားတယ္.. ကေလးေလး လူ႔ေလာကထဲေရာက္လာတဲ့အခါ ေမေမ့ဝမ္းထဲမွာတုန္းကလုိ ပုံျပင္ေတြ၊ ဝတၳဳေတြ၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြ၊ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ရဲ့ အဆုံးအမေတာ္ေတြ၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးရြတ္ျပရဦးမွာ..။ ျပီးေတာ့ ေမေမ ကသီခ်င္းလည္းဆုိျပဦးမွာေနာ္..

“♪♫ မိတၳီလာကန္ဝယ္..ဖားေကာက္ခဲ့ပါ့ကြယ္…
ဗ်ဳိင္းေရွ့က ပ်ံကာပ်ံကာရယ္..မုိးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေပါ့ ကေလးငယ္…ရယ္…
အိပ္ပါေတာ့ကြယ္..
ေႀကာင္ႀကီးကုိက္လိမ့္မယ္..အိပ္ယာကႏုိးရင္ ေက်ာင္းသြားရဦးမယ္..♫♪” ျပီးေတာ့ ကေလးအတြက္ ေမေမေရးထားတဲ့ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ကေလးကုိလည္း ကေလးႀကီးလာတဲ့အခါ ေပးဖတ္ရဦးမွာ ကေလးေလးေရ….”

    
“ေစာရယ္…ခုနကတင္ေယာင္ေနတာ အန္တီ..မ်က္ရည္ေတြလည္းရႊဲလုိ႔.. အသံေတာ့သိပ္မထြက္ဘးူ..တစ္အိအိနဲ႔ အသံႀကားမွ သူငုိေနမွန္းသိတာ..” အခန္းထဲဝင္လာေသာ အေမစံအားဆရာဝန္မေလးက စတင္စကားဆုိသည္..။
ဆရာဝန္မေလး အသံႀကားေသာ္လည္း ေစာသည္နာက်င္လြန္း၍ ကန္႔လန္႔ကာအစကုိသာ အားကုန္ဆဲြယူထားသည္..။

“သမီး…အေစာ..”

“အေမ စံ…..”

အေမစံႏွင့္ ဆရာဝန္မ်ားကေစာကုိ ဝုိင္းထူကာ ပက္လက္အေနအထားမွ ထုိင္ေစသည္..။ အေမစံကေစာ ကုိႀကင္နာေသာ၊ မ်က္ရည္စြတ္စုိေနေသာ မ်က္ဝန္းတုိ႔ျဖင့္ ဂရုဏာသက္စြာႀကည့္ရင္း ႏူးည့ံညင္သာစြာဖက္ထားေလသည္..။ အေမစံ၏ ပုခုံးစြန္းမွာ ေစာ မ်က္ရည္တုိ႔ျဖင့္ ရႊဲရႊဲစုိေလျပီ…။

“ရုိစီက အေမစံ့ ကုိ ခဏလာေတြ႔ခြင့္ေပးလုိ႔အထဲဝင္လာတာ…သမီးငိုေနတယ္ဆုိလို႔…သိပ္ပင္ပန္းေနမယ္..မငိုနဲ႔ေနာ္..ခု ၆ နာရီထုိးခါနီးျပီ..သမီး သားအိမ္က ၆ စင္တီမီတာပဲပြင့္ေသးတာ..”

“စံ… ကုိယ္ ေစာ ကုိ ေမြးခန္းထဲပုိ႔ထားလုိက္ေတာ့မယ္..ေမြးခန္းတစ္ခန္းအားေနျပီ..ေမြးလူနာလည္းကုန္သေလာက္ပဲ…အေျခအေနကုိ အနီးကပ္ႀကည့္လုိ႔ရေအာင္..”

“ဆရာမ Anesthesia ေပးမယ့္ဆရာဝန္ေရာက္ရင္ကြ်န္မကုိေျပာ.. ေမြးလူနာက တစ္ကုိယ္လုံးတုန္ေနျပီ..ေသြးေပါင္ (BP) လည္းက်ေနတယ္..၊ စံ ကုိယ္ ေစာ ကုိ Anesthesia ေပးမွရေတာ့မယ္..သေဘာတူရဲ့လား..”

“အုိးး..ရုိစ့္ ရယ္..ရွင္ေကာင္းသလုိသာလုပ္ပါ..” အေမစံက ဆရာဝန္မႀကီး ရုိစ့္ ရဲ့အေမးကုိမဆုိင္းမတြပင္ အေျဖေပးလုိက္သည္.. ဆရာဝန္မႀကီးရုိစီသည္ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ တရစပ္မွာႀကားျပီးေနာက္ ေစာ ကုိ ဘီးတပ္ကုလားထုိင္ေပၚတင္ေစကာ ေမြးခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေလျပီ..။
 
ညေန ၆း၄၅ နာရီ..
 ေစာအား လင္းထိန္လ်ွက္ရွိေသာ အျဖဴေရာင္မီးလုံးမ်ားတပ္ဆင္ထားေသာ မီးဆုိင္းႀကီးတစ္ခုေအာက္မွာ တစ္ေစာင္းအေနအထား လဲေလ်ာင္းေစလ်က္ ဆရာဝန္၊ ဆရာဝန္မမ်ား ႏွင့္ ဆရာဝန္မႀကီးရုိစီ တုိ႔က ေစာ၏ ေျခမွ၊ လက္မွ၊ ေဘးဘီဝဲယာမ်ားမွ ခ်ဳပ္ကုိင္ကာ တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ေလးကုိင္းပုံ ျဖစ္ေအာင္ေကြးေစသည္..။

“ေစာ…မလွဳပ္လုိက္နဲ႔ေနာ္..ခဏျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေပး..ေက်ာရုိးထဲေဆးထုိးထည့္ရမွာ..ဟုတ္ျပီေနာ္” ေစာျပန္မေျဖႏိုင္..ေခါင္းကုိသာတြင္တြင္ လွဳပ္ကာေနသည္..
ဆရာဝန္မ်ား ေဇာေခြ်းျပန္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ရသည္.. ေဆးေပးျပီးျပီ..။ cervix dilation သိပ္ေႏွးတာပဲဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာေနသံ…သံဝတၳဳမ်ား အခ်င္းခ်င္းထိခတ္သံ…ဆရာဝန္မႀကီးရဲ့ ဝုိးတဝါးစကားသံမ်ား…ျပီးေတာ့..ျပီးေတာ့……။

ည ၈း၀၀ နာရီ…
အေမစံရဲ့ မ်က္ႏွာမွာ ေသြးစုပ္ျဖဴေရာ္လုိ႔ေနျပီ..။ ဆုိင္းထုိးရန္ ေဘာလ္ပင္ ကုိင္ထားေသာ လက္တုိ႔ကလည္းတုန္ရင္လုိ႔..။ အေမစံသည္ စိမ္းျပာေရာင္ ေနာက္ခြဲယူနီေဖာင္းႏွင့္ ေခါင္းစြပ္အစိမ္းႏုေရာင္ ဝတ္ထားေသာ သူမ၏သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မႀကီးဆီသုိ႔ အားကုိးလြန္းႀကီးစြာ ေမာ့ႀကည့္လုိက္သည္။
“သားအိမ္က ၆ စင္တီမီတာမွာတင္ ဆက္မပြင့္ေတာ့ဘူး..ထုံးစံက ၆ စင္တီမီတာပြင့္ျပီးတဲ့ေနာက္ တစ္နာရီျခားကုိ ၁ စင္တီမီတာ ပြင့္ကုိပြင့္ရေတာ့မွာ.. ကုိယ္လည္းစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္..သူ႔ဆႏၵက သဘာဝအတုိင္းေမြးခ်င္တာမဟုတ္လား.. ခြဲစိပ္ဖုိ႔သေဘာတူရင္ ဒီစာရြက္မွာ ဆိုင္းထုိးလိုက္ေနာ္…”

အေမစံကေတာ့ ေစာ ကုိခဲြမေမြးေစခ်င္ေပ..ကုိယ္အေလးခ်ိန္က်ျပီး အားအင္ကုန္ခမ္းလုျဖစ္ေနေသာ ေစာ ကုိ ေနာက္ထပ္ ေသြးေတြအမ်ားႀကီးမဆုံးရွဳံးေစခ်င္..။ အေမစံ၏ လက္တုိ႔အတန္ငယ္တြန္႔ဆုတ္ေနျပီးမွ စာရြက္ေပၚတြင္ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ဆိုင္းထုိးလုိက္သည္..။

“သူငယ္ခ်င္း ကေလးေရာ အေမပါတတ္ႏိုင္သေလာက္…”

“စံ…စိတ္ခ်သူငယ္ခ်င္း..ကုိယ္လည္းမိခင္တစ္ေယာက္ပဲ..ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ အသက္က ကုိယ့္အတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္..ခ်က္ခ်င္းေတာ့မခဲြေသးဘူး..ကုိယ္ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ေစာင့္ႀကည့္ခ်င္ေသးတယ္.. think positive ok..”
 
ည ၈း၃၅ နာရီ...
 ေမြးခန္းတစ္ခုလုံးအပ္က်သံပင္မႀကားရ..။ တိတ္ဆိတ္မွဳကုိစတင္ျဖိဳခြဲသူက ဆရာဝန္မႀကီး ရုိစ့္….“အိုး…. 7 to 8 cm ေဟ့…” အခန္းထဲမွဆရာဝန္မ်ားအားလုံးျပိဳင္တူျပဳံးလုိက္ႀကသည္..။ ေမြးလူနာမ်ားရဲ့ဆႏၵကုိ အေလးထားတတ္ေသာ ဆရာဝန္မႀကီး ေပ်ာ္ေနတာကုိႀကည့္လုိ႔ အားလုံးလုိက္ေပ်ာ္ႀကပါသည္..။ ေစာကေတာ့ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနဆဲ..။

 ည ၉း၂၀ နာရီ..

တုိင္ကပ္နာရီ ကုိႀကည့္မိေတာ့ ၉ နာရီေတာင္ခဲြလုေနျပီ..။ ဆရာဝန္မႀကီး အနားေရာက္လာကာ ႏုိးေနေသာ ေစာအားေနသာရဲ့လားဟုေမးကာ လက္အိတ္စြပ္ကာ စမ္းႀကည့္ျပန္သည္..။
“ဘုရားသခင္… 10cm".." ေစာေရ…ညွစ္ခ်င္ရင္ညွစ္လုိ႔ရျပီ..ေနဦး..ေနဦး..ေစာရဲ့ေပါင္ရင္းေအာက္နားမွာ လက္ကုိင္စရာ ဘုကေလးႏွစ္ခုရွိတယ္…အဲဒါကုိကုိင္ျပီး ညွစ္ေတာ့မယ္ဆုိ ေခါင္းကေန ကုိယ္အေပၚပုိင္း တစ္ပုိင္းပဲ အားျပဳျပီး ညွစ္..ဟုတ္ျပီေနာ္..”

ရင္ေသြးေလးကုိမႀကာခင္ျမင္ရေတာ့မည္မုိ႔ ေစာရင္ေတြအခုန္ျမန္လွသည္.။ ဗိုက္ထဲမွ  ထုိးနာလာသည္..။ ညွစ္ႀကည့္သည္…အားကုန္ညွစ္ႀကည့္သည္..။ အင္းကနဲညွစ္လုိက္ေသာ္လည္း ဘာမွအရိပ္အေယာင္မျပေသး..။
 “တင္ပဆုံပုိင္းေထာင္လာေအာင္ မညွစ္နဲ႔..ေစာ..”
  
 ည ၉း၄၄ နာရီ..
 ေစာနားကုိ ဆရာဝန္မ်ားဝိုင္းအုံကာလာႀကသည္..။ ေစာရဲ့ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ..ေစာရဲ့ေခါင္းဘက္မွာ…..။ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေစာရဲ့ ရင္ညြန္႔ေအာက္နား ရင္ေခါင္းေနရာမွာ သူမ၏လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကုိ အေပၚေအာက္ႀကက္ေျခခတ္ထပ္တင္ထားကာ တြန္းအားေပးဖုိ႔ အသင့္အေနအထားမွာရွိႏွင့္ျပီ..

“အုိေက..ရယ္ဒီ..ဝမ္း…တူး…သရီး…..ပြတ္ရွ္ လုိ႔အားလုံးျပိဳင္တူညာသံေပးေအာ္တဲ့အခါ အားထည့္ျပီး ညွစ္မယ္..ဟုတ္ျပီေနာ္ ေစာ..” ဆရာဝန္မႀကီးကုိေစာ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္..။ ေမြးလမ္းဝကုိက်ယ္ေစရန္ ညွပ္ခ်သံႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေစာ၏ အင့္ကနဲ ညည္းညဴသံအျပီး..၊

 “ရယ္ဒီ..ဝမ္း…တူး…သရီး…..ပြတ္ရွ္”

 “အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

“အုိး…ဟုတ္ျပီ..ဟုတ္ျပီ…ေခါင္းျမင္ေနရျပီ…ေနာက္တစ္ခါအားစုိက္ျပီးညွစ္မယ္..”

“ရယ္ဒီ..ဝမ္း…တူး…သရီး…..ပြတ္ရွ္”

 “ေဝးးးးးးးးးးးးးးး မိန္းကေလး…ကြ”

 ေမြးျပီ… ေစာရဲ့ သမီးေလးကုိ ေရွာေရွာရွဴရွဴေမြးလုိက္ႏုိင္ျပီ….ေမြးခိ်န္ ၉း၄၅ နာရီ။ “မိန္းကေလး…ကြ” ဟုဆုိေသာေႀကာင့္ အားလုံးတစ္ေသာေသာရယ္ႀကသည္…။ ကေလးငိုသံကုိေစာမႀကားမိေသး။…ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပက်ံေနေသာ သမီးေလးကို စာရဲ့ရင္ဘတ္ေပၚတင္ကာ အညစ္အေႀကးသုတ္သင္ေနသည္..။ ေျပာမျပတတ္ေသာ ရင္ခုန္ေႏြးေထြးမွဳကုိ  တစ္မဟုတ္ခ်င္း ခံစားလုိက္ရသည္ျဖစ္ျခင္း…။ သမီးေလးေနမွေကာင္းရဲ့လား စိတ္ပူမိသည္..။ ေစာ သမီးေလးကုိ ေရစင္ရွိရာသို႔ ေခၚသြားႀကျပီ…။

    “အူဝဲ…အူဝဲ……အူဝဲ”

 ေစာအခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးျပံဳးႏိုင္ပါျပီ…။ အားနည္းႏြမ္းလ်ေနေပမယ့္ အလြန္တရာေက်နပ္ေသာအျပံဳး..၊ တစ္ခါဖူးမွ မႀကားဖူးေသာ သာယာညြတ္ႏူးဖြယ္အသံသာကုိႀကားရသကဲ့သုိ႔ ႀကည္ႏူးခ်မ္ေျမ့မွဳအျပည့္ျဖင့္ ျပဳံးေသာအျပဳံး…။ ဆရာဝန္မေလး သည္သမီးေလးကုိ အ ႏွီးျဖဴလြလြကေလးျဖင့္ ထုပ္ပုိးကာ ေစာအနားကပ္ကာလာျပသည္…ဒီကေလးေလးဟာ ေစာရဲ့ ဗိုက္ထဲမွာ ကုိးလေက်ာ္ေက်ာ္ ဆယ္လနီးပါးရွင္သန္လုိ႔ ေစာနဲ႔အတူတူ အသက္လုိက္ရွဴရသူကေလး..။ "သားတုိ႔ ရုပ္ရည္ သီတာမည္သား ေရႀကည္ခ်မ္းျမ တစ္ေပါက္က်က မိဘတုိ႔ဝမ္း ျငိမ္းစတမ္း" ဆုိေသာ သံေပါက္ကေလးကုိ သတိရမိသည္..။ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တဲ့သမီးေလး…။ သူမကေလးကုိႀကည့္ရင္း ႀကည္ႏူးရာက ေစာ ေမာလာသည္..။ အသက္ရွဴရတာလည္း ႀကပ္လာသည္..။

“ေစာ..ေဟး…..ေစာ….ဆရာမ လူနာကုိေအာက္ဆီဂ်င္ ျမန္ျမန္ေပးဖုိ႔လုိတယ္….ေစာ..ေတာင့္ထားစမ္း..stay with me, ေစာ…”
ဆရာဝန္မႀကီး ရုိစီ သည္ ဆရာဝန္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ အလ်င္စလုိေအာ္ေျပာကာ ေစာကုိလည္းပါးစပ္မွ တစ္တြတ္တြတ္ေျပာေနသည္..။
ခဏအႀကာမွာေတာ့ ေစာကုိ ကုတင္ေပၚမတင္ကာ အေရးေပၚခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားႀကျပီ..။ ဆရာဝန္မႀကီး၏ စုိးရိမ္ေႀကာင့္ႀကသံ၊…အားေပးစကားသံ၊…ခပ္ျပင္းျပင္းျမန္ျမန္တြန္းေနေသာ ဘီးတပ္ကုတင္ရဲ့ တစ္ဂ်ဳံးဂ်ဳံးသံမ်ားကို ဟုိးအေဝးႀကီးကလာသလုိ ေစာႀကားေနရသည္..။

အေရးေပၚလူနာေဆာင္...
 ေစာမ်က္လုံးအစုံတုိ႔ကမွိတ္လ်ွက္ရွိေနေပမယ့္ ပုံရိပ္ေတြကိုျမင္ေနရသေယာင္..။ ...ေစာ ေဘးနားမွာ အနီ၊ အျပာ၊ အစိမ္းေရာင္ ေခါင္းေဆာင္းမ်ားေဆာင္းထားေသာ သူမ်ား..။သူတုိ႔ဘယ္သူေတြလည္း ေစာမသိ..။ေစာကုိသူတုိ႔ကခပ္တည္တည္ပင္ႀကည့္ေနႀကသည္..။ တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ ေစာကုိသူတုိ႔ႏွင့္ လုိ္က္ခဲ့ရန္ေျပာေနသလုိလုိ..ခပ္သဲ့သဲ့တီးတုိးေျပာေနသံ..။

ေနာက္ေတာ့ညင္ညင္သာသာ ေခၚသံတစ္ခု..ေစာရဲ့နာမည္..။ ေစာေရ..ေစာေရ..သမီးေလး ေစာေရ ဟုေခၚေနသံ..
 
ေစာရဲ့ေမေမ့အသံ..အသံလာရာဆီကုိ ေစာႀကည့္လုိက္ေတာ့....ဟုိးအျမင့္ႀကီးဆီက မုိးတိမ္စေတြရဲ့အေပၚမွာ...."ေမေမ"..... ။ ဟုိး.....မုိးတိမ္စေတြရဲ့ အေပၚမွာရွိေနေသာ ေမေမသည္ ေစာနဲ႔ သိပ္မေဝးသလုိပါ..။

ေမေမက ေစာရဲ့သမီးေလးကုိေပြ႔ခ်ီကာထားေသးသည္..။ ေမေမ့ နေဘးမွာ ခန္႔ရဲ့ ေမေမ အေမစံ..။ ေစာကုိ အေမရင္းႏွင့္မျခား ႀကင္နာေႏြးေထြးမွဳေတြ ေပးသူ အေမစံ။ သူတုိ႔ကေစာကုိျပဳံးကာႀကည့္ေနႀကသည္..။ ခုနက အေရာင္စုံ ဝတ္ဆင္ထားႀကေသာ သူေတြကလည္း ေစာကုိဘာလုိ႔ေစာင့္ေနႀကပါလိမ့္..။ ေစာသူတို႔ကုိလွည့္မႀကည့္ခ်င္ေတာ့..သူတုိ႔နဲ႔လည္းေစာမလုိက္ခ်င္ပါ..။ ေစာမွာ ခုမွေမြးျပီးကာစ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သမီးေလး ရွိေနျပီေလ..။
 ေမေမ၊ အေမစံ၊ သမီးေလး တုိ႔ကုိ ေစာ အားကုန္ေအာ္ေခၚေသာ္လည္း ေစာ ေခၚေနတာကုိ မႀကားႀကေခ်.။ ျပီးေတာ့ ခ်စ္ေသာ ခန္႔...လူေရာင္စုံမ်ားရဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ညွဳိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ရပ္ေနေသာ ခန္႔...။ ခန္႔ဘာေႀကာင့္ ေစာအနားကုိမလာသလဲ ဆုိတာကုိေစာနားမလည္..။ ခန္႔က ေစာကုိလက္လွမ္းျပေနတာလား၊ လက္လွမ္းေပးေနတာလား ေစာမေဝခြဲတတ္..။

"အူဝဲ....အူဝဲ......အူဝဲ.......အူဝဲ......." ေစာ သမီးေလးငုိေနျပီ..သူနုိ႔ဆာေနလုိ႔ငုိေနတာျဖစ္မွာပဲ...။ "" ေစာ ကုိသမီးေလးဆီေခၚေပးပါ..သမီးေလးဆီေခၚသြားေပးႀကပါ.." ေစာ ေအာ္ေန၊ ေျပာေနတာေတြကုိ ဘယ္သူမွမႀကားရေတာ့ဘူးလား..။

ရုတ္တရက္ဆုိသလုိပင္ ေစာဆန္႔တန္းကာေပးေနေသာလက္ကုိ ေႏြးေသာလက္တစ္စုံတုိ႔ လာထိသည္ကုိခံစားရသည္..။ "ခန္႔" ခင္ပြန္းသည္ခန္႔ရဲ့လက္ပဲ..။ ထုိလက္တုိ႔ကုိ ေစာမွာရွိသမွ် အင္အားတုိ႔ျဖင့္ အမိအရဖမ္းဆုပ္ကာထားလုိက္မိေတာ့သည္..။ သမီးေလးကုိ ႏို႔တုိက္ရမည္ေလ...ေစာရဲ့မိခင္ႏုိ႔တုိက္လုိ႔ သမီးေလးကုိ ႀကီးျပင္းေစရဦးမွာ မဟုတ္လားေလ..။

 ေမေမကေတာ့...ေမြးကင္းစသမီးေလးကုိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ျပေနသည္ထင္သည္..။ ေစာႀကားေနရသလုိလုိပါပဲ... ေစာငယ္ငယ္က ေမေမႏွင့္အတူရြတ္ဖူးခဲ့ေသာ "တုိ႔ေမေမ" ကဗ်ာေလး.."

"ေကြ်းေမြးသုတ္သင္ သက္ဆံုးပင္
ခ်စ္ခင္ရွာေပ တို႔ေမေမ။

ငယ္စဥ္ကာလ စည္းကမ္းျပ
ဆံုးမခဲ့ေပ တုိ႔ေမေမ။

အရြယ္ေရာက္လာ ေက်ာင္းအပ္ကာ
ပညာေပးေပ တို႔ေမေမ။

က်မ္းမာဖို႔ေရး သင့္ရာေကြ်း
ေလးစားအပ္ေပ တို႔ေမေမ။

ဝတ္စားဆင္ယင္ ျမတ္ႏိုးၾကင္
ခ်စ္ခင္အပ္ေပ တို႔ေမေမ။ "

သမီးေလးအတြက္ ေစာဆက္ျပီး ရွင္သန္ေနပါရေစ..။
 

*****************_/\_/\_/\_/\_/\_****************

ဝန္ခံခ်က္

ကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ အသက္သြင္းပုံေဖာ္ထားတာမို႔ အမွားတစ္စုံတစ္ရာပါခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ရင္း၊ ျပင္ဆင္ရင္းဖတ္ရွဳေပးႀကပါရွင္..

အေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ပုံကလည္း ကြ်န္မကုိယ္တုိင္ ေတာင္ျခစ္၊ ေျမာက္ျခစ္နဲ႔ တတ္သေလာက္ ပုံေဖာ္ေရးဆြဲထားတာျဖစ္ေႀကာင္းပါ.. း))

ေက်းဇူးတင္ ဆုေတာင္းစကား

ဒီပုိ႔စ္ေရးျဖစ္ေအာင္ inspiration ေပးတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၱေမတၱာရွင္ ေမေမ့ကုိ အရင္ဆုံးေက်းဇူးတင္ရင္း ဒီကပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ပါရေစ..ျပီးေတာ့

ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထက္ျမင့္မားေသာ၊ ဟုိး..မုိးတိမ္စရဲ့အေပၚမွာရွိႀကေသာ တစ္ေလာကလုံးမွ အနႏၱေမတၱာရွင္ ရဲရဲေတာက္အာဇာနည္ မိခင္ေလာင္းမ်ား၊ မိခင္မ်ားအားလုံးအား ေလးစာဦးညႊတ္လွ်က္...

"Happy Mother's Day" ပါရွင္.... း)