Thursday, July 21, 2011

မ်က္ႏွာစိမ္းမ်ားႏွင့္တစ္ညတာ…

မနက္..အသိတစ္စုံျပန္အသက္သြင္းတာေတာင္ တစ္စုံတစ္ခုမွာ တြန္႔ဆုတ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခပ္သုတ္သုတ္ပါပဲ…..
ဆပ္ျပာေတြကလည္း ဒီေန႔မွ ပုိျပစ္ခြ်ဲေနလုိက္တာ..
ညအိပ္မက္အေမွာင္တုိက္က ခုထက္ထိ ကပ္ပါးပုိးလုိပါပဲလား..။
မ်က္ႏွာကို အဆီခပ္ပါးပါးေလးလိမ္းေတာ့ ရင္ထဲမွာလဲတစ္ဒိန္းဒိးန္းနဲ႔…
အလို…ဘာမ်ားကိုယ့္မွာ တိမ္းေစာင္းေနသလဲရယ္လည္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္မရ..။
စိမ္းလုိက္တဲ့ ကားေပၚကမ်က္ႏွာမ်ား…တစ္သက္နဲ႔ တစ္ခါ မႀကံဳစဖူး…
ထူးထူးျခားျခား…သူတုိ႔ကုိလည္းေႀကာက္ေနတယ္..။
မေရာက္ႏုိင္ေသးဘူးထင္ရဲ့ …
ကုိယ့္ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး …
သူတုိ႔မ်က္လုံးေတြေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္စင္းေနရသလုိ…
ပါးစပ္ကလည္း မွားျပီလုိ႔ ခပ္လွဳပ္လွဳပ္ေရရြတ္…တစ္စုံတစ္ေယာက္ ကုိယ့္ကုိစုိက္ႀကည့္ေနတယ္။
ညက မအိပ္လုိက္ရတဲ့ လိပ္ျပာက မ်က္ေစ့ကိုပိတ္က်ေစတယ္။
ဟင့္အင္း....မအိပ္ပါဘူး….
စိတ္ဓါတ္က်ေနတယ္….။


Tuesday, July 12, 2011

သူငယ္ခ်င္း...အတြက္

ခုတေလာေလး စိတ္မအား လူမအားမုိ႔ အသစ္ေရးဖုိ႔ရာ အင္အားမရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟုိတစ္ေန႔ဆီက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကုိ ေအာ္တုိေရးေပးဖုိ႔ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေပးလာပါတယ္။ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေလးက “သူငယ္ခ်င္းအတြက္…ေရးေပးပါ” တဲ့။ ဒီလုိေအာ္တုိမ်ိဳးေတြ မေရးခဲ့တာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကာခဲ့ပါျပီ။ 


ဆယ္ေက်ာ္သက္ေက်ာင္းသူအရြယ္ မဟုတ္ေလေတာ့ ေရးရမွာ လက္တြန္႔မိေနတုန္း ေအာ္တုိစာအုပ္ကေလး စီစဥ္သူ (ကုိ) ခ်မ္းသာစုိး ရဲ့ စကားခ်ီးကုိဖတ္မိတဲ့အခါ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတဲ့အျပင္ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားႏွင့္ျပီးျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ စိတ္ထဲရွိသလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ေရးထားပုံေတြကုိ ဖတ္ျပီးေတာ့ ပုိ႔စ္အျဖစ္ပါတင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာရပါေႀကာင္း..။ တစ္ခ်ိဳ႕စကားလုံးေတြကေတာ့ အင္မတိ အင္မတန္ ရင္းႏွီးသူမ်ားသာ ဖတ္ရန္သင့္ေတာ္တာမုိ႔ ျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံျခယ္သ ထားရပါတယ္။ လူဇုိးေတြ း))))

**ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ ေအာက္မွာေရးထားတဲ့ ေအာ္တုိက ကြ်န္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္း (ေယာက္်ားေလး) မွ ကြ်န္မကုိ ေရးဖုိ႔ေျပာလာသူ စာအုပ္ပုိင္ရွင္၊ သူငယ္ခ်င္း (မိန္းကေလး) အတြက္ေရးေပးထားတာပါ။ ကြ်န္မ အနည္းငယ္ ဆင္ဆာလုပ္ထားတာကလြဲလုိ႔ သူ႔အာေဘာ္အတုိင္းထည့္ေရးထားပါတယ္။ **


----------------******----------------


Wednesday, July 6, 2011

သစ္ေတာေျမ၊ လမ္းအမွတ္…

ဒီတေလာေလး စာကုိ လုံးလုံးမေရးျဖစ္ပါဘူး။ ဝုိင္းဝုိင္းလည္းမေရးျဖစ္ဘူး..မုိးပန္းခ်ီလည္း မေရးျဖစ္ပါဘူး း)) အလုပ္ေတြရွဳပ္ျပီး အရွဳပ္ေတြလုပ္ေနေသာသူမွာ မုိးပန္းခ်ီျဖစ္ပါသည္ လုိ႔အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခ်င္ေတာ့တာပဲ..။ ေရးခ်င္ေပမယ့္လည္း အေျခအေနကမေပးျဖစ္ေနတာမုိ႔ ရင္ဘတ္ထဲကစာေတြ အေငြ႔ျပန္၊ အေတာင္ေပါက္သြားရပါတယ္..။ အျဖစ္ကဒီလုိ… ဒီလုိရယ္ပါေလ..။

ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေနာက္ပုိင္း..
အလုပ္ရွဳပ္လြန္းေနခဲ့ပါတယ္..ဇြန္လ ၂၄ရက္ေန႔မွာ အေမာေျပေဆးေလး ေရာက္လာမယ္ဆုိတာေႀကာင့္ရယ္။ ၂၄ရက္ည ၆း၅၅ နာရီတိတိမွာအေတာင္ပါတဲ့ယာဥ္တစ္ခုနဲ႔ အေမာေျပေဆးေရာက္လာပါတယ္..။ ေခါင္းစြပ္အေႏြးထည္ အဝါေရာင္ေလးဝတ္ဆင္လုိ႔။ အဲဒီအေမာေျပေဆးက မူးရင္ရွဴ၊ ေမာရင္ေသာက္ လုိ႔ေတာ့မရပါဘူး..။ အဲ…ရွဴခ်င္ရင္ေတာ့ရွဴလုိ႔ရပါတယ္..ပထမတစ္ႀကိမ္မွာ သူကျငိမ္ေနေပမယ့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ရွဴမိရင္လူကုိ လက္နဲ႔တြန္းထုတ္တတ္ပါတယ္..။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ေအာက္သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚေအာင္ ျပဳံးျပ၊ ရယ္ျပတာမုိ႔ အေမာကုိေျပလုိ႔…။ အရင္ရက္ေတြက ေမာသမွ်၊ ပန္းသမွ်ေျပရေတာ့တာပါပဲ..။ အေမာေျပေဆးနာမည္က အသက္တမွ်ခ်စ္ရလုိ႔ “သက္တမွ်” ရယ္လုိ႔အမည္နာမ မွည့္တြင္ေစပါတယ္..။ ေရာက္လာတာကေတာ့ သူမကေလး တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး..အိမ္ကလူရဲ့ ညီဝမ္းကြဲေလးရယ္၊ အေမ (အိမ္ကလူရဲ့ အေမ) ရယ္ပါ..ေပါင္း သုံးေယာက္ဆုိေတာ့ သုံးဆေမာရတာေပါ့ေလ..။