Sunday, June 19, 2011

ကမ္းေဝးေလွ…

မ်က္လုံးေတြ ေလးလံက်ိန္းစပ္ေနေသာ္လည္း တစ္ေရးမွအိပ္မေပ်ာ္...။ ဒီေန႔မွ စိတ္ထဲမွာ ပုိႀကာေနသလုိပဲ..။ လက္ကနာရီကုိ ငုံ႔ႀကည့္မိေတာ့ ပုံမွန္ပါပဲ။ သြားေနက်ခရီးမုိ႔ မြန္းလြဲ သုံးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိေသး ဒီမုိင္တုိင္ကုိ ေရာက္ေနတာ ခါတုိင္းထက္ေတာင္ေစာေနေသးသည္..။ 

တစ္ရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္တန္းႀကီးေတြ၊ အိမ္တန္းငယ္ေလးေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္တိမ္စုထဲကုိ အုပ္စုလုိက္ ျဖတ္ျပီးပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ ေလေျပေဝ့ရာဘက္ကုိ လုိက္လံယိမ္းႏြဲ႔ေနႀကတဲ့ စပါးခင္းေတြ..ထုိအရာအားလုံး ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းေတြပါပဲ..။ ဒီေန႔မွ ဒီျမင္ကြင္းေတြက အေႏွးရုပ္ရွင္ျပကြက္လုိဘာေႀကာင့္ ျဖစ္ေနရသလဲ..။ အိပ္ေရးမဝလုိ႔ မဟုတ္တာေသခ်ာသည္..။ ကားေပၚမွာ ငုိက္ျမည္းျပီး ပါလာသူေတြေတာင္ ေခါင္းတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ကားအျပင္ဘက္ကုိ လွမ္းႀကည့္ေနႀကျပီ..။ ဒါဆုိရင္ေရာက္ေတာ့မွာ..။ 
 
-------------------*********---------------------- 

ကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္း ေျမသင္းန႔ံကဆီးႀကိဳေနသည္..။ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ေျမရနံ႔..။ ဒီေျမ ဒီေရ ရန႔ံနဲ႔ ကင္းကြာခဲ့တာ သုံးႏွစ္နီးပါးေတာင္ျပည့္လုျပီ..။ အရင္တစ္ေခါက္ျပန္လာတုန္းကေတာ့ ဒီေလာက္စိတ္ထဲမွာ မလြမ္းစဖူး..။ မ်က္စိတဆုံးက ေျမနီလမ္းကေလးေတာင္ အရင္ကထက္ ေျခာက္ေသြ႔ေနျပီ။ သရက္ပင္တန္းေတြလည္း ႀကည့္ရတာပုိျပီး အုိမင္းေနသလုိပါပဲ..။ အရင္တုန္းကပုံရိပ္ေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္းပီျပင္လာေတာ့ ဖ်တ္ကနဲ ျပဳံးလုိက္မိသည္..။ သရင္ပင္တန္းအဆုံးက ခေရပင္တန္းနားအေရာက္မွာ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ရုတ္တရက္ေတြ႔လုိက္မိသလုိ ေျခလွမ္းေတြတုန္႔ကနဲရပ္မိလ်က္သား..။ 

Tuesday, June 7, 2011

ရင္ခြင္ေပ်ာက္..ပန္း

သနားစရာ့ ပန္းခေရ..း)
ေနျခည္လင္းခ၊ မုိးဖဲြက်ေစ..။

ပင္ယံမွာ ေဖြး၊

ေမႊးျမျမေဝ။

ေႏြပူပူမွာ မညွဳိးစတမ္း..

မုိးသည္းလည္း မႏြမ္း...။

ေဆာင္းတြင္လည္း လန္းဆန္း..။


တစ္ခါတစ္ရံ..

အခ်ိန္တန္လုိ႔

ရင္ခြင္ေဟာင္း..ပင္ယံျမင့္ဆီက

လြင့္ေႀကြကာက်

အေျခ မလွမပ..

ေျမခႏြမ္းေက်..

ရန႔ံမေျပတဲ့..

ပန္းခေရ ဘဝမွာေတာင္

သူ…….ေကာက္ယူ..ေမႊးႀကဴမယ္ဆုိ…

ခေရငယ္ တစ္ပတ္ႏြမ္းလုိ

တစ္ဒဂၤျဖစ္တည္တည္…

ရင္လယ္သီေဖာက္

သြယ္ကုံးပန္ဆင္…

ေငြ႔ရင္ခြင္ထဲ…

ေမွးစက္...လဲေလ်ာင္း...ပါရေစ..။ 


***


 -------------*****---------------
 -------------*****---------------


***ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...။ မနက္ေစာေစာတုိင္း ဘူတာရုံကုိသြားရာလမ္းမွာရွိတဲ့ ခေရပင္အႀကီးႀကီးတစ္ပင္က ေႀကြက်လာတဲ့ ခေရပန္းပြင့္ကေလးေတြကုိ ႀကည့္ရင္းသနားသလုိ ခံစားမိလုိ႔ ဒီကဗ်ာကေလးစပ္ျဖစ္ပါတယ္...။  

အိမ္ျခံဝင္းအစြန္းတည့္တည့္မွာကပ္ေပါက္ေနတာမုိ႔ ရုံးသြားရုံးျပန္ေကာက္ဖုိ႔ေတာင္ မလြယ္တဲ့ ခေရပန္းေလးေတြကုိ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား တစ္ေန႔ကပဲ ဓါတ္ပုံရုိက္ယူလာခဲ့တယ္..။ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ရတဲ့အေႀကာင္းကလည္း ဒီလုိရွိပါတယ္..၊ ဒီရက္ေတြအတြင္း မုိးကရြာလုိက္၊ ေနကပူလုိက္နဲ႔ မုိးနဲ႔ေန ႀကည္စယ္ေနလုိက္ႀကတာ..ခေရပန္းေလးေတြဘဝကသနားစရာေတာင္ ေကာင္းေနေသးေတာ့တယ္..။ မုိးရြာတဲ့ေန႔ေတြမွာဆုိ ေရေတြစပ္စပ္ထဲမွာ ပန္းေတြေရနစ္ေနႀကျပီး၊ ေနပူတဲ့ေန႔ေတြမွာေတာ့ ဘာဘီက်ဴးအကင္လုပ္တာထက္ေတာင္ဆုိးေနေသးတာပါ..။ ဒါေပသည့္ တတ္သည့္ပညာမေနသာဆုိသလုိ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူခ်င္လြန္လြန္းလုိ႔ နည္းလမ္းအေတာ္ရွာခဲ့ရေသးတာရယ္..။

အဲတစ္ေန႔ကေတာ့..ေနမပူ၊ မုိးမရြာတဲ့ အိမ္အျပန္လမ္းျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဘယ္သူေတြဘယ္လုိႀကည့္ႀကည့္..ကုိယ္လည္းဘယ္လုိအေနအထားေတြမွာပဲျဖစ္ေနေန ရေအာင္ ရုိက္ယူခဲ့ပါတယ္..။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေပၚေဖြးေဖြးလွဳပ္ေႀကြက်ေနေပမယ့္ ရုိက္ရတဲ့အခါ ဒုိင္ဗင္မထုိးရုံတမယ္၊ ကတၱရာလမ္းေပၚ လွဲမအိပ္ရုံတမယ္ပါပဲ..။ 

ဟုိေန႔ေတြကမုိးရြာထားေတာ့ ေရစပ္စပ္ျဖစ္ေနတာကုိလဲေရွာင္ရေသး..ကားလမ္းက်ဥ္းေလးေပၚမွာမုိ႔ ေရွ႔ေနာက္ ဘယ္ညာကလည္းႀကည့္ရေသး..အပင္ေအာက္တည့္တည့္နားက ဇလားပုံခပ္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အစိမ္းေရာင္ အမွဳိက္ပုံးအႀကီးစားကုိလည္း ေရွာင္ရေသး..လူနည္းနည္းရွင္းေအာင္လည္းေစာင့္လုိက္ရပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဝါသနာပါတဲ့သူမ်ားကလည္း မတ္တပ္ကေလးရပ္ျပီးမ်ားေတာင္ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနသလဲ ေစာင့္ႀကည့္လား ႀကည့္သြားရဲ့..။ ရုံးအဝတ္အစားႀကီးနဲ႔ အေတာ္ေလးခါးကုိင္းျပီးရုိက္၊ ေစာင့္ေႀကာင့္ထုိင္ျပီးလည္း ရုိက္ရတာမုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႔မ်ားကေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေလး လုိ႔မ်ားေတာင္ ထင္သြားေသး ထင္ပါရဲ့...။ လက္ကုိင္စကားေျပာစက္ကေလးနဲ႔ ရုိက္ရတာမုိ႔ သိပ္ေတာ့ ႀကည္လင္ျပတ္သားမေနခဲ့ဘူး..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြဒီေလာက္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ေနတဲ့ႀကားက အရဲကုိးျပီး ကုန္းကုန္းကြကြ ရုိက္လာခဲ့ရတာမုိ႔ မလွမပျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း မ်က္စိစုံမွိတ္ျပီး လွသားပဲလုိ႔ ေျပာေပးေနာ္..ေနာ္.. း) ပန္းခေရစြန္႔စားခန္းက လန္းေပသကုိး..လုိ႔..ေနာ..း))) 

(ဓါတ္ပုံရုိက္ယူခန္း ဤတြင္ျပီး၏ းD) ***