Monday, May 30, 2011

ေနျခည္မွာ...ေရႊရည္ေလာင္း

ညေန၊ ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္၊ အတိအက်ဆုိရရင္ ညေန ေျခာက္နာရီထုိးဖုိ႔ ငါးမိနစ္။ ျခံဝင္းအဝင္ဝနားမွာ တန္းစီရပ္ေနတဲ့ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ ကေလးေတြ။ ဝင္လာလုိ႔ မေျပာမခ်င္း ရပ္ေနႀကဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။    ဝင္ခြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ျပဳံတုိးျပီးဝင္လာႀကေလတယ္။ လမ္းမွာေတြ႔ရင္ေတာ့ အျမဲရယ္ျပေလ့ရွိျပီး ဒီေန႔က်မွ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ့မ်က္ႏွာမွာေႀကာက္ေနသလုိအမူအရာေတြနဲ႔။ လူေျခာက္ေယာက္စာ ထမင္းစားပြဲခုံဝုိင္းမွာ ေလးေယာက္သာရွိတဲ့ သူတုိ႔ေတြကတုိးေဝွ႔ျပီးေနရာယူလုိက္ႀကတယ္။ ၿပီးေတာ့ စားပဲြေရွ့တည့္တည့္မွာရပ္ေနတဲ့ ညိမ္း ကုိေႀကာင္စီစီႀကည့္ေနႀကတယ္။ ညိမ္းကေတာ့ျပဳံးစိစိမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဘာကုိသေဘာက်ေနမွန္းမသိ။ 
“မဂၤလာပါ မမ”။
ႏွဳတ္ဆက္လုိက္ႀကေတာ့လည္းမညီမညာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္။ နာမည္ေတြေရးဖုိ႔ ညိမ္းက ကေလးေတြရဲ့ စားပြဲအလယ္ကုိ စာရြက္တစ္ရြက္ထုိးေပးလုိက္တယ္။ သူတုိ႔ကုိ ထိုင္စရာေပးထားတဲ့ေနရာက သာသနာ့အလံေတြတပ္ထားတဲ့ဘုရားခန္းမုိ႔လားမသိ ထိုင္ေနပုံကမလြတ္မလပ္ျဖစ္ေနလုိက္ႀကတာ။ ဘြားခင္ ကေတာ့သူတုိ႔နဲ႔တည့္တည့္ ဧည့္ခန္းထဲက ပက္လက္ကုလားထုိင္တစ္လုံးေပၚမွာ။ ကေလးေတြကုိအကဲခတ္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ႀကည့္လုိ႔။ သင္းကေလးေတြနဲ႔ ညိမ္းဘယ္ေလာက္ ေရရွည္ခံမလဲဆုိတာႀကည့္ႀကေသးတာေပါ့ဆုိတဲ့ အႀကည့္မ်ိဳး။ ဘြားခင္ရဲ့ေျမးမ ညိမ္းက တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သာရွိေသးတာကုိး။ ေရးျပီးသားစာရြက္ေပၚကနာမည္ေတြကုိရြတ္ႀကည့္ျပီး ညိမ္းက မေအာ္ရုံတမယ္ ရယ္တယ္။ သူတုိ႔ကလည္း လုိက္ရယ္တယ္။ “ရယ္စရာအခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး စာအုပ္ထုတ္” ဆိုၿပီး ညိမ္း ခပ္တည္တည္ဆိုလိုက္ေတာ့ ေႀကာင္ျပီးႀကည့္ေနႀကျပန္တယ္။ ေႀသာ္..ဒီေန႔မွ ညိမ္းရဲ႕ ေက်ာင္းကေလး စဖြင့္တဲ့ ပထမဦးဆံုးေန႔ကုိး။

----------------******----------------

          သူ႔အေမေပးထားတဲ့ နာမည္ေတြမ်ား ႀကည့္ပါဦး..။ မွတ္ႀကီးတဲ့။ ဘယ္ေနရာမွာမွ အမွတ္ရွိတာမေတြ႔မိပါပဲ သူ႔ကုိဘာေႀကာင့္ မွတ္ႀကီးလုိ႔ေခၚသလဲဆုိတာ သူ႔အေမသာလွ်င္သိေတာ့မွာပဲ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေပ်ာ့ႀကီးတဲ့။ နာမည္နဲ႔အင္မတန္မလုိက္ဖက္ေအာင္ မာလိုက္တာမ်ား ေျပာမေနပါနဲ႔၊ ေခါင္းမာတဲ့ေနရာမွာ သူ႔အျပင္ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး လုိ႔ သူတုိ႔အေမေျပာေနက်..။ အႀကီးဆုံးသားနာမည္က ေခၚရအဆုိးဆုံး၊ မရိုေသ့စကား.. ေဘာႀကီးတဲ့။ အဲဒိနာမည္ကုိေတာ့ သူ႔အေမအျပင္ ဘယ္သူမွမေခၚရဲႀကပါဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ အဲလုိေခၚရင္သူက ဆဲဆုိႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာ။ အစသန္တဲ့သူမ်ားကုိေတာ့ ေတြ႔ရာသခၤ်ဳိင္းဓားမဆုိင္းပဲ၊ အနားမွာေတြ႔တာနဲ႔ ပစ္ေပါက္တာပဲ..။ ေဘာႀကီးေအာက္က ေမဇင္ဆုိတဲ့ကေလးမကုိေတာ့ သူ႔အေမက ဇင္မ လုိ႔ေခၚတယ္..။ အသက္တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သာသာရွိေသးေပမယ့္ ျပည့္ျပည့္ကစ္ကစ္ကေလးမုိ႔ အရပ္ကစေနာက္ေခၚႀကျပန္တယ္.. ဆင္မတဲ့..။ နာမည္အရင္းေတြေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္းေတြမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ နာမည္ဝမ္းကြဲေတြလုိ႔ဆုိရမလုိ။ အိမ္ေခၚနာမည္ေျပာင္ေတြပါ..။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကလည္း သူတို႔နာမည္ေျပာင္ေတြေခၚရင္း နာမည္ရင္းေတြေတာင္ေမ့လုိ႔။ ေဘာႀကီးနာမည္ရင္း ေက်ာ္စြာဆုိတာကလြဲလုိ႔ေပါ့ေလ..။ ေက်ာ္စြာဆုိတဲ့ နာမည္ကုိေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲလူေတြ အသည္းစြဲေအာင္ မွတ္ထားႀကေလရဲ့..။
          
          သူတုိ႔ေမာင္ႏွစ္မေလးေတြရဲ့ ဘဝဟာ အေတာ္ကုိမျပည့္စုံႀကပါဘူး။ မျပည့္စုံဆို သူုတို႔ေလးေတြရဲ့ မိဘေတြကဆင္းရဲတာကုိး..။ ဘယ္ေလာက္မ်ားဆင္းရဲသလဲလုိ႔ အေမနာမည္ မေဌး၊ အေဖနာမည္ ေမာင္ေဌးတဲ့။ နာမည္တစ္လုံးတည္းကုိ လင္ေရာမယားပါပုိင္ဆုိင္ထားႀကတာသာႀကည့္ေတာ့။ အရပ္ကေတာ့ ေယာက်ၤားလုပ္သူကုိ ကုိေမာင္ေဌးလုိ႔ ေခၚႀကေလရဲ့။ မေဌးက ႀကဳံရာက်ပန္းေစ်းေရာင္းတယ္။ ကုိေမာင္ေဌးက ဆုိက္ကားနင္းတယ္။ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးကေတာ့ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္မရွိရွာဘူး။ ဒါေတာင္ ကုိေမာင္ေဌးကအရက္ကေလးတျမျမနဲ႔၊ မုိးလင္းရင္ အရက္နဲ႔မ်က္ႏွာသစ္ျပီး၊ ညဖက္မွာ အရက္ကုိဖက္အိပ္သူ။ 

          မေဌးနဲ႔ကုိေမာင္ေဌး ရန္ျဖစ္စကားမ်ားႀကျပီဆုိ ကုိေမာင္ေဌးကထရုိက္၊ မေဌးကေအာ္ငို၊ ကေလးေတြက ေခ်ာင္ေလးမွာကုပ္လုိ႔။ ေက်ာ္စြာကေတာ့ အေဖနဲ႔အေမရန္ျဖစ္ရင္ ဝုန္းကနဲဆုိအိမ္ကေနထြက္သြားတတ္တယ္။ ဒီလင္မယားရန္ျဖစ္ရင္ တစ္ဝုန္းဝုန္းတစ္ဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ ေအာ္ေန၊ ဟစ္ေန၊ ငုိယုိေနသံေတြကေတာ့ ရပ္ကြက္ငယ္ေလးမွာ ဒုိးယုိေပါက္မႀကားခ်င္မွအဆုံး။ ကုိေမာင္ေဌးဘယ္ေလာက္ရိုက္ရုိက္ မေဌးကေတာ့ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ရင္ အညိဳအမည္းစြဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကဒဏ္ရာအခ်ိဳ ့ကုိသနပ္ခါးထူထူႀကီးလိမး္လုိ႔အျပဳံးမပ်က္အိမ္လည္ျပီးေစ်းေရာင္းျမဲ။ အရပ္ထဲကလူေတြက မေဌးကုိသနားေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူး။ ရုိးလည္းရုိးေနျပီကုိး။

----------------******----------------

          တစ္ေန႔ေတာ့မေဌးခမ်ာ ဘြားခင္ဆီေရာက္လာျပီး ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔တုိင္ေတာေနေတာ့တာပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း မေဌးအားကုိးျပီး တုိင္တည္တာဆုိလုိ႔ ဘြားခင္ပဲရွိတာ။ ကုိေမာင္ေဌးေႀကာက္တာ၊ ေလးစားတာဆုိလို႔ ဘြားခင္တစ္ေယာက္ပဲေလ။ အဲဒီေတာ့ မေဌးက အေႀကာင္းရွိရင္ ဘြားခင္ဘူတာပဲဆုိက္တာေပါ့။ မေဌးခမ်ာ ရွဳိက္ႀကီးတစ္ငင္ ငုိသံ ဗလုံးဗေထြး နဲ႔ ေျပာေနတာေတြကေတာ့ ကုိေမာင္ေဌးရဲ့လူမဆန္ရုိက္ခ်က္ေတြ၊ ကေလးေတြမ်က္ႏွာေႀကာင့္သူ႔ကုိေပါင္းေနရေပမယ့္ တစ္ေန႔မွစိတ္မခ်မ္းသာပုံေတြ၊ အခ်ဳပ္ကေတာ့ ကေလးေတြရဲ့ေက်ာင္းစရိတ္မေလာက္ငွေတာ့လုိ႔တစ္ေႀကာင္း၊ က်ဴရွင္လည္းမေပးႏိုင္လုိ႔ ကေလးေတြစာညံ့လုိ႔ကတစ္ေႀကာင္း ေက်ာင္းဆက္မထားဖုိ႔စီစဥ္ရေတာ့မယ္ဆုိတာေတြပဲ။ ဘြားခင္က ကုိေမာင္ေဌးကုိလည္းေဒါသထြက္၊ မေဌးကုိလည္းဆူလုိက္တယ္။ ကေလးေတြကိုက်ာင္းထုတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားရင္ ညည္း ငါ့အိမ္ကုိမလာနဲ႔ေတာ့ေအဆုိျပီး ဘြားခင္ကသူ႔ေခြ်းခံအိပ္ေထာင္ထဲက က်စ္ေနေအာင္လိပ္ထားတဲ့ပုိက္ဆံအခ်ိဳ ့ကုိေတာ့ေပးလုိက္ေသးတယ္။
        
          ဇာတ္လမ္းကအဲဒီမွာစတာပဲေလ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ မေဌးရဲ့ကေလးေတြ ညိမ္းဆီေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မေကာင္းေက်ာင္းပုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ညိမ္းကုိယ္တုိင္ကလုိလုိလားလား ကေလးေတြကုိစာျပေပးဖုိ႔ ဘြားခင္ဆီမွာခြင့္ေတာင္းခဲ့တာ။ ပထမေတာ့ဘြားခင္ကမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေအတဲ့။ ငါနားျငီးမခံႏုိင္ဘူးေအတဲ့။ ေနာက္ေတာ့လည္းသေဘာတူလုိက္တယ္။
        
           ခုေတာ့လည္း သူတုိ႔ေက်ာင္းက ညေနငါးနာရီေက်ာင္းဆင္းျပီဆုိ ညိမ္းဆီကုိ ေျခာက္နာရီတိတိမွာေရာက္လာတာပဲ။ ေက်ာင္းကလည္းအိမ္ေနာက္မွာကုိး။ ေက်ာင္းကျပန္လာျပီဆုိေနေစာ္နံေနတဲ့ သူတုိ႔ကုိ မေဌးက ကမန္းကတန္း ေရတစ္ခြက္ေသာက္ခုိင္း၊ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ေရမုိးခ်ိဳးေစျပီး သနပ္ခါးအေဖြးသားဗ်စ္ထူႀကီးေတြလူး၊ ထမင္းဇလုံအႀကီးႀကီးထဲမွာ ရွိတဲ့ဟင္းရည္တုိ႔၊ ငါးပိရည္တုိ႔နဲ႔ နယ္ဖတ္ျပီးကေလးသုံးေယာက္ကုိလက္နဲ႔ထုိး ခြံျပီး၊သြပ္ျပီး လႊတ္လုိက္တာပဲ။ 

အႀကီးေကာင္ေက်ာ္စြာကလြဲလုိ႔ေပါ့။ ေက်ာ္စြာကေတာ့ေက်ာင္းမေနေတာ့ပါဘူး။ ေလးတန္းနဲ႔ေက်ာင္းထြက္ထားတာ။ ညိမ္းရဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ မေဌးတုိ႔ေဘးအိမ္က ႏွစ္တန္းတက္ေနတဲ့ လုံးလုံးဆုိတဲ့ေကာင္မေလးလည္းပါေသးရဲ့။ လုံးလုံးရဲ့မိဘေတြကလည္းဆင္းရဲႀကေတာ့ လုံးလုံးကေလးကို အမ်ားနည္းတူက်ဴရွင္မေပးႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။
ညိမ္းဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းက တကၠသိုလ္တက္ဖုိ႔ေစာင့္ရင္း၊  အျခားဘာသာစကားသင္တန္းနဲ႔ နည္းပညာဆုိင္ရာသင္တန္းတက္ရင္းသာ အခ်ိန္ေတြကုန္ေစခဲ့တာ။ 

ဒါေတာင္ပုိေနတဲ့အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ ့အတြက္အလုပ္တစ္ခုခုရွာမလားစဥ္းစားတုန္း ကေလးေတြကိုစာျပေပးဖုိ႔အႀကာင္းဖန္လာတာရယ္။ ညိမ္းမွာကႀကီးႀကီးမားမားငယ္အိပ္မက္တစ္ခုရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ညိမ္းေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ ဘတ္စ္ကားေပၚကလွမ္းျမင္ရေလ့ရွိတဲ့ အလံျပဘုရားလမ္းအလြန္က ပရဟိတက်ားေက်ာင္းလုိ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားေဂဟာဖြင့္ျပီး အခမဲ့စာသင္ေက်ာင္းပါတဲြဖြင့္ခ်င္ခဲ့တာပဲ။ ခုေတာ့ညိမ္းရဲ့ စာသင္ေက်ာင္းက အခမဲ့ေက်ာင္းေတာ့ဟုတ္ပါရဲ့၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခုလုိအခမဲ့စာသင္ေပးရတာကုိက ညိမ္းရဲ့အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ ့ကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးလုိက္သလုိပဲလုိ႔ေတာင္ ညိမ္းကအထင္ေရာက္ေနတာ။
         
          ေက်ာင္းသားေလးေယာက္သာရွိတဲ့ ညိမ္းရဲ့အခမဲ့က်ဴရွင္ေက်ာင္းကေလး တစ္ပတ္အတြင္းမွာ စာအံသံေတြ၊ ကဗ်ာအလကၤာသံေတြနဲ႔စုိေျပလို႔။ ဘြားခင္ကခုေတာ့ ေပ်ာ္ေနျပီ။ ကေလးေတြအတြက္ ဆီထမင္းထုိးေပးထားရတာနဲ႔၊ ျခင္ကုိက္မွာစုိးလုိ႔ျခင္ေဆးေခြထြန္းေပရတာနဲ႔၊ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ေပါ့ေလ၊ အလုပ္ကုိရွဳပ္ေနတာပါပဲ။
ညိမ္းကစာလုိက္အံေပးရင္ သူတုိ႔ေတြ စာအရျမန္ႀကတယ္။ ကဗ်ာေတြဆုိရင္လည္းစာလုံးေပါင္းမမွားရေအာင္ ႏွစ္ေခါက္၊သုံးေခါက္ေရးခုိင္းျပီး လက္ေရးလွပါစစ္ေသးတာ။ ညိမ္းရဲ့အသည္းစြဲက မွတ္ႀကီးဆုိတဲ့ အငယ္ဆုံးေကာင္။ စကားကလည္းေျခာက္ႏွစ္သာရွိျပီ၊ ခုထိမပီကလာ၊ ပီကလာျဖစ္တုန္း။ မေဌးကေလးေတြအကုန္လုံး ေက်ာင္းထားေနာက္က်ႀကတယ္။ မွတ္ႀကီးကခုမွ သူငယ္တန္း။ ေပ်ာ့ႀကီးက အသက္ရွစ္ႏွစ္နဲ႔ ခုမွ ႏွစ္တန္း၊ ေမဇင္က အသက္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္နဲ႔ ငါးတန္းသာရွိေသးတာ။ မေဌးရဲ့ေဘးအိမ္က အသက္ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ တစ္တန္းတက္ေနတဲ့ လုံးလုံးတစ္ေယာက္သာ ေက်ာင္းထားေနာက္မက်တာ။ 

          တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ သူတုိ႔ေလးေတြနဲ႔ ညိမ္းကတစ္သားတည္းက်ေနျပီ။ သူတုိ႔ကလည္း မမေခၚေနရာကေန ဆရာမ တဲ့ ေျပာင္းေခၚေနႀကျပီ။
မွတ္ႀကီးကမွတ္ဥာဏ္ေတာ့အေတာ္ေကာင္းသား။ စာလုိက္ဆုိေပး၊ ေရးေပးရင္ ခဏေလးနဲ႔မွတ္မိတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေရာက္ရင္စာေတြျပန္ေမ့ကုန္ေရာတဲ့။ အိမ္မွာေနရင္း ညိမ္းေပးထားတဲ့ ေလးေက်ာင္းမ်ဥ္း လက္ေရးလွစာအုပ္မွာလည္း လက္ေရးလွက်င့္တယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ ေမဇင္က သူ႔ေမာင္ေလးအေႀကာင္း အျမဲျပန္ေျပာျပတတ္တယ္။ ဆရာမကမွတ္ႀကီးကုိ လက္ေရးလည္းလွေအာင္မေရးဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္တုန္းက အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ငုိသတဲ႔။ ျပီးေတာ့လက္ေရးလွက်င့္ေနတာအိပ္ခါနီးထိဆုိပဲ။ ဒါေႀကာင့္မုိ႔သူ႔အေမက မွတ္ႀကီးလုိ႔နာမည္ေပးထားတာေနမွာပဲ။ 

          ေပ်ာ့ႀကီးအက်င့္ကေတာ့ စာအုပ္ေတြကုိလြယ္အိတ္ထဲထုိးႀကိတ္ထည့္တတ္လြန္းလုိ႔ စာအုပ္အနားေတြက စာအုပ္တစ္ဝက္နားေလာက္ထိ ေခါက္တက္ေနတတ္တာအဆုိးဆုံး။ ညိမ္းဆူလုိက္ရင္ အသံမထြက္ပဲမ်က္ရည္ေတြက တာက်ိဳးသလုိက်လာတာ။ ေနာက္ျပီးသူက ျပန္မေျပာ၊ နားမေထာင္။ သူ႔ဆုိေနာက္ေတာ့ဆူဖုိ႔မေျပာနဲ႔ မ်က္လုံးနဲ႔ေတာင္ ခပ္တင္းတင္းမႀကည့္ရဲဘူး။ အလြမ္းမင္းသားရွဳံးေအာင္ငုိတတ္လြန္းလုိ႔။ ဒါေႀကာင့္လည္းေပ်ာ့ႀကီးလုိဆုိသကုိးမဟုတ္လား။ ေမဇင္နဲ႔လုံးလုံးကေတာ့ ဥာဏ္ႏုံနဲရွာသူကေလးမ်ားမုိ႔ မွတ္ႀကီးနဲ႔ေပ်ာ့ႀကီးက အျမဲေစာင့္ျပန္ရျမဲ။ ညခုနစ္နာရီခြဲျပီဆုိရင္ ေက်ာ္စြာကသူ႔ေမာင္ႏွစ္မေလးေတြကုိလာေတာ့ ႀကိဳသား။ သူ႔အေမပါးစပ္ကုိလည္းေႀကာက္လုိ႔ေနမွာ။

          ကေလးေတြကုိစာသင္လာတာ တစ္လေလာက္ရွိတတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကေလးေတြကက်ဴရွင္ပိတ္ရက္လည္းညိမ္းဆီပဲလာျပီး ကစားႀကတာပဲ။ ညိမ္းကလည္း အပ်ိဳရြယ္ေလး ဆုိေပမယ့္ သူတုိ႔နဲ႔ကစားေကာင္းတုန္း။ ရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္း၊ ဖန္ခုန္တမ္း၊ ပုံေျပာတမ္း၊ ေစ်းေရာင္းတမ္း၊ ေဂၚလီရုိက္တမ္းပါပါေသးရဲ့။ ညိမ္းတုိ႔ အိမ္ျခံဝင္းကက်ယ္ေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ကလည္းကစားကြင္းပဲေလ။ ကစားႀကတဲ့အခါ မွတ္ႀကီးက အျငင္းသန္ဆုံး။
 “ရွရာမ၊ ရွရာမ တားဥစၥာေလ၊ တားေဂၚလီကေလ ကြ်င္းထဲအရင္ေရာက္တာေနာ္ ေပ်ာ့ႀကီးဟာဟုတ္ဘူးေနာ္” သူ႔ထက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ သူ႔အစ္ကုိကုိလည္းေခၚပံုကေပ်ာ့ႀကီးတဲ့။ 

“ဟဲ့..မွတ္ႀကီး..နင့္ကုိဘာေျပာထားလဲ? အစ္ကုိလုပ္သူကုိ ကုိကုိလုိ႔ေခၚပါဆုိတာ..ျပင္ေခၚ” 

မွတ္ႀကီးကသူ႔ဆရာမဆူေတာ့လည္းမ်က္ထားေလးငယ္ျပီး ေတာ့ေခၚရွာပါတယ္..။

“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့..ပါ ကုိကိုရွရာမ” 

မွတ္ႀကီးရဲ့ ေႀကာက္လန္႔ျပီး ကမန္းကတန္း ေျဖသံအျပီးမွာေတာ့ အားလုံးရယ္လုိက္ႀကတာ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ထြက္လုိ႔။ မွတ္ႀကီးတုိ႔ မ်ား ရွဳံးလုိ႔သီခ်င္းဆုိခိုင္းရင္ လုံးလုံး ဆုိေနက် “ငါတုိ႔စာသင္ေက်ာင္း” ကဗ်ာကုိ သီခ်င္းအျဖစ္နဲ႔ ရြတ္ေတာ့တာပဲ။
“ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္..။ ဖူးတံဝင့္လုိ႔ခ်ီ..ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း..။ ငါတုိ႔စာသင္ေက်ာင္း”
ဆုိျပီးညိမ္းကိုေျပးဖက္တာပဲ။ သူတုိ႔ျပန္ျပီဆုိလည္း ညိမ္းတုိ႔တစ္အိမ္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာပါပဲ။
ဘြားခင္ဆုိရင္ ညေနေျခာက္နာရီထုိးဖုိ႔ကုိ ေစာင့္ေနတတ္ျပီ။ နည္းနည္းေနာက္က်ျပီဆုိရင္ လူလႊတ္ျပီးေခၚခုိင္းတတ္ျပီ။ ျခံထဲကသရက္ပင္မွာ သရက္သီးသီးလုိ႔ အကင္းဆိုလည္း မွတ္ႀကီးတုိ႔ဖုိ႔၊ ဝင္းေရာင္ဆုိလည္းမွတ္ႀကီးတုိ႔ဖို႔၊ အမွည့္ဆုိလည္းမွတ္ႀကီးတုိ႔ဖုိ႔နဲ႔ ဘြားခင္ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သရက္သီးေတာင္ မွတ္ႀကီးတုိ႔အိမ္ပဲေရာက္ေနေတာ့တာ။ မေဌးကလည္း ဘြားခင္ႀကိဳက္တတ္တာမွန္သမွ်အကုန္အိမ္အေရာက္ သူကုိယ္တုိင္လာေပးတာပဲ။ ငါးရံ့ေျခာက္ျပားတုိ႔၊ တာလေပါဟင္းခ်ိဳတုိ႔ဆုိတာ ဘြားခင္အႀကိဳက္မွန္းလည္း မေဌးကသိျပီးသားကုိး။
ဒီတစ္ခါမေဌးအိမ္လာေတာ့ ကေလးေတြရဲ့ ပထမအစမ္းစာေမးပြဲ ရီပုိ႔ကက္ဒ္ေတြပါယူလာျပတာ။ မေဌးကပါ သူ႔ကေလးေတြကုိ စာသင္ေပးတဲ့ညိမ္းကုိ ဆရာမ..တဲ့။

“ဆရာမေရ..ႀကည့္ပါဦး..သူတုိ႔ေတြအဆင့္တက္လာတာ ကြ်န္မျဖင့္အံ့ႀသလုိ႔မဆုံးဘူးေတာ္။”

မေဌးကမ်က္ရည္ေတြလည္ေနရင္းေျပာေတာ့ ညိမ္းလည္းငုိခ်င္သလုိလုိ။ မေဌးေရာ ညိမ္းပါ ေပ်ာ္တာေပါ့။ အရင္ကဆုိသူတုိ႔အဆင့္ေတြက အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားအားလုံးရဲ့ ေနာက္ဆုံးနီးပါးမွာရွိေနခဲ့တာမဟုတ္လား။ အခုေတာ့ အလယ္ေလာက္မွာဆုိေတာ့မေဌးတုိ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေပါ့ေလ။ ဥာဏ္မေကာင္းရွာတဲ့ ေမဇင္ေတာင္ အဆင့္ တစ္ဆယ့္ကုိးတဲ့ေလ။ ညိမ္းကေတာ့ သူတုိ႔ကုိဆုခ်ဖုိ႔စာအုပ္နဲ႔ ခဲတံကေလးေတြဝယ္ရဦးမွာပဲလုိ႔ စဥ္းစားရင္းပုိေပ်ာ္ေနမိေသးတာ။ သူတုိ႔ေတြလည္း အူျမဴးေနႀကမွာ ေဗဒင္ေတာင္ေမးစရာမလုိဘူး။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ေနာက္ထပ္ ကေလးသုံးေယာက္ညိမ္းဆီလာအပ္တယ္။ ကေလးမိဘေတြက ပုိက္ဆံေပးပါ့မယ္လုိ႔လည္းေျပာေသးတာ။ ညိမ္းက ကေလးေတြကုိလက္ခံလုိက္ေပမယ့္ ပုိက္ဆံေတာ့လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္းညိမ္းတုိ႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသား ခုနစ္ေယာက္နဲ႔ လူစည္လုိ႔ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းလာပါေရာလား။ 

----------------******----------------

          ေက်ာင္းသား ခုနစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ ညိမ္းမွာ စာသင္ရတာပုိပင္ပန္းလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြက စာႀကိဳးစားလာႀကလုိ႔ အေမာေျပရသူက ညိမ္းရယ္ေလ။ သူတုိ႔ေလးေတြကုိ ညိမ္းက ကုိယ့္ေမာင္ႏွစ္မအရင္းေလးေတြတစ္မ်ိဳး၊ ကုိယ့္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြလုိတစ္ဖုံ ဆက္ဆံတဲ့အခါ တစ္ေန႔တစ္ျခားပုိလုိ႔ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္လာတာေပါ့ေလ။ တစ္ေန႔မ်ားမွာ ကပ္သီးကပ္သတ္ မ်က္ႏွာႀကက္မွာကပ္ေနတဲ့ ညိမ္းသိပ္ေႀကာက္တတ္တဲ့ အေကာင္တစ္ေကာင္ဘုတ္ခနဲ က်လာပါေရာ။
“ဟဲ့..ပလုတ္တုပ္ေတြ..အုိးပုတ္ေတြ” ညိမ္း ေႀကာက္လန္႔တႀကား ထေအာ္အျပီး စာသင္ခန္းတစ္ခန္းလုံး ဆူညံသြားတယ္။ ခဏအတြင္း သူတုိ႔က ေႀကာက္လန္႔ေနတဲ့ ညိမ္းကုိႀကည့္ျပီး သည္းသည္းသန္သန္ ရယ္ႀကေလသတည္းေပါ့။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ စားပြဲခုံေပၚက်လာတဲ့ အေကာင္ဟာ အိမ္ေျမာင္ေသးေသးကေလးျဖစ္ေနလုိ႔ေလ။ သူတုိ႔ဝုိင္းရယ္ႀကလုိ႔ ရွက္သြားတဲ့ ညိမ္းကုိ ေပ်ာ့ႀကီးက

“ေဟာ..ငါတုိ႔ဆရာမကရွက္ေနပါတယ္ေဟ့…ကေရာ္…ကေရာ္” တဲ့။ 

မွတ္ႀကီးကလည္း ညိမ္းအျဖစ္ကုိႀကည့္ျပီး ဝါးလုံးကြဲရယ္ေသးရဲ့။
 “ဟား..ဟား..ဟား ရွရာမက ပိန္ေညာင္ လည္းေႀကာက္တာပဲ” တဲ့။

ဟြန္း..အေတာ္ကဲတဲ့ဟာေလးေတြလုိ႔ ညိမ္း စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ညိမ္းကုိ ေႀကာက္တဲ့ေနရာလည္းသူတုိ႔အျပင္ မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္စာေပးလုိက္လုိ႔ ျပီးေအာင္မလုပ္လာတဲ့သူကုိ ညိမ္းက ထုိက္တန္တဲ့အျပစ္ေပးတာေႀကာင့္ရယ္။ အျပစ္ရွိတဲ့အခါရိုက္ဖုိ႔ ႀကိမ္လုံးဝယ္ထားေပမယ့္  ညိမ္း တစ္ခါမွမသုံးျဖစ္ဘူး။ နားရြက္ဆြဲထုိင္ထ နဲ႔ နာရီဝက္ႀကာေအာင္ မတ္တပ္ရပ္ခုိင္းတာ စတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းေတြသာ သုံးျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။ 

          ညိမ္းရဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ ဆင္းရဲႀကေပမယ့္ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းႀကျပန္ေသးတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ သီတင္းကြ်တ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္တုန္းကပါ။ ညိမ္းက သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပဲြေတာ္ဆုိ အိမ္ျပင္မထြက္တတ္တာမုိ႔ ျခံဝနားေလးမွာထုိင္ျပီး ေရာင္စုံမီးပြင့္ေလးေတြႀကည့္ရင္းေပါ့။ ခဏႀကာေတာ့ ဆီမီးခြက္ကေလးေတြကုိင္ထားတဲ့ ကေလးတစ္စု ညိမ္းရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲေရာက္လာလုိ႔ အေသအခ်ာႀကည့္မိေတာ့ သူတုိ႔ကေလးေတြပါ။ ညိမ္းဆီတည့္တည့္ဦးတည္ျပီး အိမ္ထဲလည္းဝင္မယ္လုပ္လုိ႔ အျပင္မွာပဲကစားေလ ဆုိေတာ့ ဆရာမကုိလာကန္ေတာ့တာတဲ့။ သူတုိ႔လက္ထဲကဆီမီးခြက္လုိ႔ထင္ရတဲ့ အရာေလးေတြေျမွာက္လုိ႔ေျပာေသးတာ။ ရြံ ့အျပားထူထူေလးေပၚမွာ ပုံနရိပ္ရြက္ကေလးေတြကုိ ေလးဘက္ေလးနံစုိက္၊ အဲဒီအလယ္မွာ ဖေယာင္းတုိင္ ပုတုိတုိေသးေသးေလးေတြကုိစုိက္ထားတဲ့ လက္လုပ္မီးခြက္ကေလးေတြေလ။ သူတုိ႔မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ အမူအရာေလးေတြကေတာ့ ညိမ္းအတြက္တစ္သက္မေမ့စရာ။ သူတုိ႔လက္ထဲက ကန္ေတာ့မယ့္ပစၥည္းေလးေတြကုိႀကည့္လုိက္ေတာ့ မုန္႔ပဲေလွာ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘီစကစ္လုံးေလးေတြေပၚမွာ ေရာင္စုံသႀကားခဲေလးေတြကုိ ခရင္မ္ပုံစံ တင္ထားတဲ့မုန္႔လုံးေလးေတြ နဲ႔ ေခါင္းအုံးမုန္႔ုထုပ္ေလးေတြ။

“ဒါမ်ိဳး မုန္႔လုံးေလးေတြစားတယ္လုိ႔ ဘယ္သူေျပာတုန္း” လုိ႔ ညိမ္းက စေနာက္ျပီးဆုိေတာ့ ေမဇင္က

“ ဆရာမ ဘုရားဆြမ္းေတာ္တင္ဖုိ႔ပါ” တဲ့။ 

ညိမ္းမွာ ႀကည္ႏူးရလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ဝဲမိတဲ့အထိပဲ။ ကေလးေတြက ဘြားခင္နဲ႔ ညိမ္းတုိ႔တစ္အိမ္လုံးက လူႀကီးေတြကုိပါကန္ေတာ့ႀကပါတယ္။ အဲဒီသီတင္းကြ်တ္ ညကေလးဟာ ညိမ္းတုိ႔အတြက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာအျပည့္ပါပဲ။

----------------******----------------
      
          ဒီအေပ်ာ္ေတြက တကယ္ေတာ့ ညိမ္းအတြက္၊ မွတ္ႀကီးတုိ႔ ကေလးေတြအတြက္ ခဏတာလုိပဲ။ ေနပူပူႀကဲႀကဲေအာက္မွာ ကေလးေတြလက္ကုိဆြဲလုိ႔ ညိမ္းတုိ႔အိမ္ကုိေရာက္လာတဲ့မေဌးရဲ့ ေျခေထာက္ေတြမွာ ဖိနပ္ေတာင္ပါမလာခဲ့ဘူး။ မေဌးရယ္ေမ့တတ္ရန္ေကာလုိ႔ ညိမ္းေတြးေနတုန္း ကေလးေတြက ညိမ္းနားအေျပးလာႀကတယ္။ မေဌးကေတာ့ဘြားခင္ေဘးမွာႀကဳံ့ႀကဳ့့့ံေလးဝင္ထုိင္လုိ႔။ ခဏေနေတာ့ မေဌးကစကားမစခင္ငုိရွာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘြားခင္ကုိ ငိုသံပါႀကီးနဲ႔ ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ သူတုိ႔အိမ္ေျပာငး္ရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့အေႀကာင္း။ ကုိေမာင္ေဌး ေလျဖတ္ရွာလုိ႔တဲ့။ မေဌးတစ္ေယာက္တည္းစီးပြားရွာျပီး ကုိေမာင္ေဌးကုိေဆးကုတဲ့အခါ ဘယ္မွာလာျပီးေလာက္ငွပါ့မလဲ။ အဲဒီေတာ့ မေဌးကသူ႔အေမအိမ္ရွိရာ တုိးေႀကာင္ကေလးကုိျပန္ရမွာ။ ခုဒီမွာရွိတဲ့အိမ္ကုိေရာင္းရင္ ေငြပုိေငြလွ်ံေလးထြက္လာေတာ့ ကုိေမာင္ေဌးကုိလည္းေဆးေကာင္းေကာင္းကုလုိ႔ရမွာေပါ့။ အနည္းဆုံးေတာ့ကေလးေတြ ထမင္းနပ္မွန္တာေပါ့။
မွတ္ႀကီး၊ ေပ်ာ့ႀကီး နဲ႔ ဇင္မတုိ႔ကေတာ့ ညိမ္းလက္ကိုဆဲြျပီး မ်က္ရည္ေတြက်လုိ႔။ ေပ်ာ့ႀကီးက ဒီတစ္ခါေတာ့သိပ္အငုိမသန္တာေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ညိမ္းလည္းငိုဦးမွာမဟုတ္လား။ 

          ညိမ္းကအိမ္နံရံကုိမွီထားရင္း သူတုိ႔ကိုသာငုံႀကည့္ေနမိတာ။ ဘယ္လုိခံစားရမွန္းလည္းမသိေတာ့ဘူး။ ရင္ဘတ္ထဲက ေအာင့္လာတာေတာ့သိတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လုိေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ေက်ာ္စြာကလည္းမ်က္လုံးေတြနီရဲလုိ႔။ ျပိဳေတာ့မယ့္ မုိးလုိရယ္။ ေက်ာ္စြာကညိမ္းနဲ႔ အသက္အတူတူရယ္မုိ႔ ကေလးေတြကုိလာႀကိဳတုိင္း ရွက္လို႔လားမသိ အိမ္ထဲဘယ္ေတာ့မွမဝင္တတ္သူ။ ခုေတာ့ ဘာရယ္ေႀကာင့္မွန္းမသိ ညိမ္းနဲ႔မွတ္ႀကီးတုိ႔ေရွ ့နားမွာေတြေတြႀကီးရပ္လုိ႔။ 

“နင့္ကုိေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ ဆရာမရယ္” တဲ့။ 

ဆရာမလဲေခၚေသး၊ နင္နဲ႔ငါနဲ႔လည္းေျပာေသးတဲ့ တကယ့္ဂြစာ ေက်ာ္စြာ။ ဒါေပမယ့္သူကေက်းဇူးစကားဆုိလာလုိ႔ ေက်းဇူးေတာင္ျပန္တင္ရမလုိ။ ညိမ္းကေခါင္းျငိမ့္ျပီး ျပဳံးျပရုံသာတတ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းကစာသင္ခ်ိန္ေတြမွာဆုိ သိပ္စကားမ်ားတတ္တဲ့ မွတ္ႀကီးနဲ႔ေပ်ာ့ႀကီးလည္းတစ္အိအိနဲ႔ ရွဳိက္ငိုေနလုိက္တာ အသံေတာင္မထြက္သလုိပါပဲလား။ ညိမ္းဆီမွာစာလာမသင္ႏိုင္ေတာ့မွာမုိ႔ လြမ္းလုိ႔လား။ သူတုိ႔အေဖေလျဖတ္လုိ႔လား။ အိမ္ေျပာင္းရေတာ့မွာမုိ႔လား။ ဘာေႀကာင့္ရယ္မွန္းမသိေပမယ့္ သူတုိ႔တကယ္ကုိဝမ္းပန္းတနည္းျဖစ္ေနႀကတာ။
ကေလးေတြကိုက်ာင္းထုတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားရင္ ညည္း ငါ့အိမ္ကုိမလာနဲ႔ေတာ့ေအဆုိျပီး ဘြားခင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ညည္းငါ့အိမ္ကုိလမ္းႀကဳံလုိ႔ဝင္ခ်င္ဝင္၊ မဝင္ခ်င္ေနပါေအ ငါ့ေျမးေတြကိုေတာ့ ဟုိေရာက္ရင္ေက်ာင္းမထုတ္နဲ႔ေနာ္။ ငါ့ကုိကတိေပးပါေအတဲ့။ မ်က္ရည္ေတြကုိ ခါးပုံစထုတ္ျပီးဝတ္ထားတဲ့ ထမီနဲ႔ခပ္ျမန္ျမန္ဆဲြသုတ္လုိက္ျပီး ေခါင္းတြင္တြင္ညိတ္လုိ႔ ကတိေပးေနတဲ့ မေဌးကုိႀကည့္ျပီး ေက်ာ္စြာေရာငုိေတာ့တာပဲ။
တစ္ခ်ိန္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေမဇင္ကညိမ္းနားတုိးကပ္လာျပီး 

“ဆရာမ…သမီးတုိ႔ ဒီကုိျပန္လာလုိ႔ရတယ္မဟုတ္လား..။ သမီးတုိ႔ကုိစာသင္ေပးဦးမွာမဟုတ္လား? ဆရာမနဲ႔ သမီးတုိ႔ရဲ့ေက်ာင္းေလးကုိ သမီး….သမီး….” 

အဖ်ားမွာတိမ္ဝင္သြားတဲ့ အသံနဲ႔ေျပာေျပာ ငုိငုိလုပ္ေနတဲ့ေမဇင္ကုိေတာ့ ညိမ္းမႀကည့္ရက္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းကုိလည္းဘယ္ႏွစ္ခါညိတ္မိမွန္းေတာင္မသိေတာ့တာ။ ညိမ္းလက္ကုိကုိင္ျပီး စာတစ္ေစာင္ထည့္လိုက္တာပဲသိတယ္။ သူတုိ႔ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ဖတ္ပါတဲ့။

          ညိမ္းတုိ႔အိမ္ကထြက္သြားတဲ့ သူတုိ႔ေက်ာျပင္ခပ္ေသးေသးေတြကုိ မႀကည့္ရက္ေတာ့လုိ႔ အခန္းထဲမေျပးရုံတမယ္လွည့္ဝင္လုိက္တယ္။ ကုတင္ေပၚေရာက္လုိ႔ စာျဖန္႔ႀကည့္မိေတာ့ တစ္မ်က္ႏွာမျပည့္တျပည့္ မညီမညာလက္ေရးေပါင္းစုံကေလးေတြ…

“သုိ႔/ခ်စ္ေသာဆရာမ ညိမ္းသုရင္
……………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………..
မွ/ မွတ္ႀကီး၊ ေပ်ာ့ႀကီး၊ လုံးလုံး၊ ေမဇင္ ႏွင့္ ေဘာႀကီး” 

ညိမ္းမွာစာကုိဆုံးေအာင္ဖတ္ႏုိင္တဲ့အင္အားမရွိေသး။ အေပၚဆုံးစာေႀကာင္းျမင္ကတည္းကမ်က္ရည္က်ခ်င္ေနျပီ။ ေအာက္ဆုံးစာေႀကာင္းကုိဖတ္မိေတာ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔မုိ႔ ေဝေဝဝါးဝါးသာျမင္လုိက္ရတယ္။ ရင္ထဲလိွဳက္ကနဲျဖစ္သြားလုိ႔ ေခါင္းကုိေမာ့ျပီးမ်က္ရည္ကုိထိန္းလုိက္ေတာ့ တုိင္ကပ္နာရီက ညေနေျခာက္နာရီထုိးခါနီးျပီ။

----------------******----------------
----------------******----------------


ကြ်န္မဆယ္တန္းေအာင္စက ဆင္းရဲခ်ိဳ ့တဲ့ႀကရွာတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြကုိ အခေႀကးေငြမယူပဲ စာသင္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႔ေလးေတြကုိ လြမ္းလုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ကုိေရးပါတယ္။ ဇြန္လဆုိ ေက်ာင္းေတြလည္းဖြင့္ေတာ့မွာမုိ႔ သူတုိ႔ေလးေတြေက်ာင္းေရာဆက္တက္ခြင့္ ရမွရပါ့မလားရယ္လုိ႔လည္းေတြးမိရင္း ပုိလြမ္းမိပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ဘဝထဲမွာ ရွင္သန္ႀကရရွာတဲ့ သနားစရာ၊ ခ်စ္စရာ လိမၼာေရးျခားရွိႀကတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူကေလးေတြ နဲ႔ ကြ်န္မတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာရိွတဲ့ ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ျပင္ဆင္ေနႀကတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊သားမ်ား အားလုံး ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္းလုိ႔ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္လန္းႏုိင္တဲ့ အနာဂတ္ရဲ ႔ ပန္းေကာင္းကေလးမ်ားျဖစ္ႀကပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းရင္း….။

35 comments:

  1. Great story :) CHEERS !!!!

    ReplyDelete
  2. Hi PPS,
    Thank you for spending time to read this post and dropping some lines here :)

    ReplyDelete
  3. ဝတၳဳတိုေလး ဖတ္သြားပါတယ္ ညီမ ပန္းခ်ီ...၊ ခ်စ္စရာ ပံုကေလးနဲ႔ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ကေလးပါ...:)

    ReplyDelete
  4. ပန္းကေလးမ်ားအားလံုး ေနျခည္ေအာက္မွာ ေရႊရည္ေတာက္ပႏိုင္ပါေစ..
    ခ်စ္စရာ ပန္းခ်ီေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ၀တၳဳေလးပါဘဲ ဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက ေစတနာေမတၱာကို နားလည္ခံစားမိပါတယ္...

    ReplyDelete
  5. မမခ်စ္ႀကည္..
    အခ်ိန္ယူျပီး ဖတ္ေပးသြားတာ ေက်းဇူးအမ်ာာာာားႀကီးတင္ပါတယ္ း))
    ဟုတ္ကဲ့ ပန္းခ်ီေလးက ခ်စ္စရာေနာ္ းP

    ေခ်ာေရ..
    ခ်စ္စရာဆုေတာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္..။
    ေပးတဲ့ဆုနဲ႔လည္း ျပည့္စုံႏိုင္ႀကပါေစလုိ႔ သူတုိ႔အတြက္ ထပ္မံဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

    ခ်စ္တဲ့

    ReplyDelete
  6. ႏွလံုးသားလွလွဆရာမေလးနဲ႔ သနားစရာ ဘဝအက်ိဳးေပးနည္းရွာတဲ့ ကေလးေလးေတြအေၾကာင္း ဖတ္ရင္း မ်က္ရည္စို႔မိတယ္... ဟုတ္တယ္... ဒီကစာဖတ္သူလည္း ကေလးေတြေရးတဲ့စာကို ဖတ္ဖို႔အင္အား မရွိေသးဘူး...

    မမပန္းခ်ီရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုလည္း တေလးတစား ခ်စ္မိတယ္...

    ခ်စ္တဲ့
    Annoying Person

    ReplyDelete
  7. ပန္းခ်ီေလးက တအားလွတာပဲ... အရမ္းႀကိဳက္တယ္ မမပန္းခ်ီ

    ReplyDelete
  8. ခံစားနားလည္ျပီး ဖတ္ေပးသြားတဲ့ ညီမေလးသူသူကုိ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ဟုတ္တယ္ သူတုိ႔ကေလးေတြ အေႀကာင္းေတြးမိတုိင္း မ်က္ရည္လည္ရတယ္..။

    စကားမစပ္..။ ။ ကုိယ္ကေတာ့ သူသူ႔ကုိ ႏွလုံးသားတင္မက လူကုိပါခ်စ္မိေနျပီ..(ႏိုင္ငံေရးေတြပါကုန္ျပီ.. း))))))

    ပန္းခ်ီေလးက တအာာာားလွတာ အဟုတ္ပဲလား...အဟက္..ဟက္ းD

    ခ်စ္တဲ့

    ReplyDelete
  9. “ပန္းခ်ီ” ဟုဆိုလွ်င္ ရွိသမွ်ေသာ ပန္းခ်ီအားလံုးကို ဆိုလိုေၾကာင္း Default သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါသည္ း))

    ခ်စ္ပါ ခ်စ္ပါ... ဒီမွာ ခ်စ္တဲ့သူ ရွားလြန္လြန္းလို႔ ေက်ာက္သံပတၱျမားလို စုေနရတာ (ႏိုင္ငံေရးဆက္ေျပာသည္ း)

    ReplyDelete
  10. ပါးစပ္ေစ့မရေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႔..အင္မတန္ရယ္ရေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့သူ..။ သူသူ နဲ႔ စကားရည္လုပဲြ ျပိဳင္လုိ႔ကေတာ့ ကုိယ္ကရွဳံးျပီးသား..း))

    ဘယ့္ႏွယ့္ ခ်စ္တဲ့သူရွားရမတုန္း..သူသူ႔ေဘးမွာ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြမ်ားေပါေသာေနတာ..။ (ႏိုင္ငံေရးဆုိ အလြန္စိတ္ပါဝင္စားသည္ း))))

    ReplyDelete
  11. ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမြန္သလို ကေလးေတြအေပၚျဖစ္လာတ့ဲ သံေယာဇဥ္၊ ေလာကဓံရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈေတြကို ျမင္ရေစတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးပါ။
    ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးထည့္ထားတာ သိပ္လွသြားတယ္။
    စာေရးေကာင္းသူမို႔ ဆက္ေရးဖို႔ အားေပးပါတယ္။

    ReplyDelete
  12. အစ္ကုိျမစ္က်ိဳးအင္း...
    ဖတ္ရွဳေဝဖန္ေပးသြားတာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္..။ အားေပးလုိ႔ အားလည္းရွိသြားပါျပီရွင္... း))

    ReplyDelete
  13. ဖဘမွာေတာ့ မိတ္ေဆြေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို အရင္က လာ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ အခု ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ရဲ႕ ပိုစ္တခုမွာ ဒီ ဝတၳဳတိုေလး ဒုတိယဆု ရတယ္ ဆိုတာေတြ႕လို႕ လာဖတ္ၾကည့္တာပါ။ ကိုယ္ေနထိုင္ရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္တာေၾကာင့္ ေရာ့၊ ရင္ဘတ္နဲ႕ ေရးထားတာ ေၾကာင့္ေရာ တကယ္ပင္ ဆု ရထိုက္ပါေပသည္။ ဆက္လက္၍ စာေကာင္း စာသန္႕ေတြ ေရးသား ႏိုင္ပါေစဗ်ာ.. ။

    ReplyDelete
  14. အစ္ကုိျပည္ေကာင္းေအာင္ရွင့္..

    အခ်ိန္ေပးျပီး စာလာဖတ္သြားတဲ့အတြက္ေရာ ကာမန္႔အတြက္ပါ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ရွင္။ ဖဘမွာမိတ္ေဆြေတြမွန္းသိရလုိ႔လည္း ဝမ္းသာမိပါတယ္..။ ကြ်န္မ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္ရွင္ း)

    ReplyDelete
  15. အရမ္းေကာင္းတဲ့ ဝထၳဳတိုေလးပါ။ ဆုရေအာင္ ေကာင္းပါတယ္။ Congratulations !

    ReplyDelete
  16. ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ အစ္ကုိစန္းထြန္းေရ..း)

    ReplyDelete
  17. မမ .. အရမ္းေကာင္းတာပဲ.. ၀တၱဳတိုေလးက .. ခုဖတ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲေနၿပီ.. :(.. ဒီေလာက္ေကာင္းလို႔လည္း ဆုရတာေပါ့ေလ... ငါ့မမကြ.. :D

    ReplyDelete
  18. ရင္ထဲကို ထင္ဟတ္ေအာင္ ဖတ္လိုက္ရလို႕ ေက်းဇူးပါ

    ေနျခည္လင္း တိုင္း ပန္းေလးေတြ လန္း ခြင့္ရပါေစလို႕ ထပ္ေလာင္းဆုေတာင္:သြားပါတယ္

    Face book လို like button ေလး share button ေလးရွိရင္ click ခ်င္ ေပ မဲ့

    ReplyDelete
  19. ညီမေလးကန္ဒီေရ..
    စာလာျပီးဖတ္သြားတာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ ကြေတာ့မကြပါရေစနဲ႔ း)))))

    mikozan...
    စာလာဖတ္တဲ့အတြက္ေရာ၊ ခ်စ္စရာဆုေတာင္းေလးအတြက္ပါ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ရွင္..း)

    ReplyDelete
  20. ဒီက မ်က္ရည္ မခိုင္ဘူးကြယ္။ ပစၥည္းဥစၥာဘက္မွာ ကုသိုလ္ကံနည္းေပမဲ့၊ ေစတနာပါတဲ့ ဆရာေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့ ကုသိုလ္ကံ ပါလာၾကရွာပါေပတယ္ လို႔ေတြးမိပါတယ္။

    ReplyDelete
  21. ၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိပါတယ္ရွင္...

    ခင္တဲ႔
    မေလး

    ReplyDelete
  22. မမသီတာေရ..
    စာအေဟာင္းေလးလာဖတ္အားေပးသြားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။

    မေလးေရ..
    ဒီကလည္း မေလးစာလာဖတ္သြားလုိ႔ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ရွင္ း)

    ReplyDelete
  23. Congratulation!!!

    ReplyDelete
  24. ကေလးေတြကိုေစတနာမွန္နဲ့ျပုစုမ်ိုးေထာင္ခ်င္တဲ့ ပန္းခ်ီရဲ့စိတ္ကို အရန္းကိုခ်စ္ခင္ေလးစားမိပါတယ္ ပန္းခ်ီရဲ့စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့အတိုင္း ဒီဝထုၲဳတိုေလးကေပၚလြင္ေအာင္ျပနိုင္ပါတယ္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဒီလိုကေလးငယ္ဘဝမ်ိုးကလာခဲ့ရလို႕လားမသိဘူး ပထမရသြားတဲ့ "မတၱာျဖင့္မိုး ႏွလံုးသားႏွင့္ကာ" ထက္ ပိုမိုႏွစ္ျခိုက္မိပါတယ္ ပန္းခ်ီ တို႕လို ကေလးငယ္ေတြကို ေမတၲာ မွန္နဲ့ျပုစုေစာက္ေရွာက္ၾကမဲ့သူေတြမ်ားမ်ားေပါမ်ားေလ ကေလးငယ္ေတြရဲ့အနာဂါတ္ပိုမိုလွပနိုင္ၾကေလပါ

    ReplyDelete
  25. Anonymous...Thank you so much :)

    ကုိသက္လြင္ ေရ..
    ကေလးေတြရဲ႕ သနားစရာဘဝကုိ စာနာနားလည္ေပးသြားတဲ့ ကုိသက္လြင္ကုိလည္း ေလးစားပါတယ္ရွင္။ စာလာဖတ္သြားတာကုိလည္း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္မိပါတယ္ း)

    ReplyDelete
  26. ပန္းခ်ီကားေလးကိုအရမ္းႏွစ္သက္မိတယ္ သာမာန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကေလးတေယာက္ဆြဲထားသလိုထင္ရေပမဲ့ က်ေနာ့အျမင္မွာ အဓိပါၸယ္ေတြျပည့္ဝေနသလိုပဲ ဓနိမိုးထရံကာတဲ့အိမ္ၾကားထဲက ပန္းေလးေတြ ပြင့္ဖူး လာေနတယ္လို႕ျမင္မိပါတယ္ က်ေနာ့ခံစားခ်က္ကပဲ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္သြားသလား မသိဘူးေနာ္ ပန္းခ်ီကေကာဘယ္လိုခံစားခ်က္နဲ့ဆြဲထားတာလဲ သိပါရေစ

    ReplyDelete
  27. ကုိသက္လြင္ ေရ...
    မတတ္တေခါက္ဆြဲထားတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ပန္းခ်ီကုိ ႏွစ္သက္တယ္ဆုိလုိ႔ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အစ္ကုိရဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႔ လည္းသိပ္နီးစပ္ပါတယ္..ကြ်န္မရဲ႕ခံစားခ်က္ကေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ပန္းေကာင္းကေလးေတြဟာ ေသးႏုတ္တဲ့အိမ္ (ဒါမွမဟုတ္) ေက်ာင္းကေလးေတြကေန ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးႏုိင္မယ့္ ေစတနာ၊ ေမတၱာရွင္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေၾကာင့္ ငြားငြားစြင့္စြင့္ပြင့္လန္းလာႏုိင္မယ့္ နိမိတ္ပုံေလးပါ...း)

    ReplyDelete
  28. ဟိုျခစ္ဒီျခစ္လုပ္ထားတယ္လို႕ထင္ယတဲ့ပန္းခ်ီကေလးနဲ့စာဖတ္သူေတြျမင္ေအာင္အဓိပါၸယ္ ေဖာ္နိုင္ေပးနိုင္တဲ့ပန္းခ်ီပညာကိုအရန္းကိုေလးစားတယ္ ဒီpost နဲ့လည္းအရန္းကိုလိုက္ဖက္ပါတယ္ က်ေနာ္လည္းစာေရးတာဝါသနာပါပါတယ္ www.myosatthit.com ကိုသြားဖတ္ၾကည့္ေနာ္ ပန္းခ်ီလိုစာအေရးအသားမေကာင္းေပမဲ့ ရင္ဖတ္နဲ့ေရးထားတာပါ

    ReplyDelete
  29. မမ စာေရးတာကို အခုမွသိလို႕ ေနာက္ဆုံးမွ ကြန္မင့္ ေပးရ ေပ မဲ့ ထိပ္ဆုံးကကို အရမ္းၾကိဳက္ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အားလုံးကို သိေနေတာ့ မ်က္လုံးထဲမွာ အားလုံးကို ျမင္ေယာင္ျပီး ပိုခံစားရတယ္၊ မမ ပုံကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ အံ့ဩျပီး စာဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရမ္းအထင္ၾကီး ေလးစားသြားတယ္။မမ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ စာေတြအမ်ားၾကီး ေရးႏိုင္ပါေစ။

    ခ်စ္တဲ့
    ေကခိုင္

    ReplyDelete
  30. ညီမေလးေကခုိင္..
    မေန႔ညက မက္ေဆ့ (ပထမဆုံးသတင္း) အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ (မလွမပပုံကုိမွတ္မိေနတဲ့အတြက္လည္း အာဘြားေနာ္ း))။ အခ်ိန္ေပးျပီး စာလာဖတ္အားေပးတာကုိလည္း ဝမ္းသာေက်းဇူးတင္မဆုံးပါဘူးေနာ္..။ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔လည္း ျပည့္ပါရေစ း)
    ခ်စ္တဲ့...


    ကုိသက္လြင္...
    ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။ ကြ်န္မလည္း အစ္ကုိ႔ဆုိက္ဒ္ကုိသြားျပီး စာေတြဖတ္ခဲ့ပါတယ္...ရင္ဖတ္နဲ႔ေရးထားတဲ့စာေတြဟာ အျမဲဖတ္လုိ႔ေကာင္းေနတာခ်ည္းပါပဲ..ကြ်န္မလည္း အေရးသိပ္ေကာင္းတယ္ရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူးရွင္..ဝါသနာကုိတားမရလုိ႔သာ း)))

    ReplyDelete
  31. ေႏြမုိးDecember 22, 2011 3:52 AM

    ဆရာမ မုိးပန္းခ်ီ-ခင္ဗ်ား
    ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေႏြမုိးအမည္နဲ႔ အြန္လုိင္း၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚမွာ
    ေလ့လာေနသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
    အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ အင္တာနက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္ေ၀ဖုိ႔
    စီစဥ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀ေနက် နည္းပညာစာအုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။
    အင္တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားနဲ႔ နီးစပ္မွဳမရွိ၊ ကၽြမ္း၀င္မွဳမရွိေသးသူမ်ား
    အင္တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚက ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကုိ သိရွိခံစားႏုိင္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ျပီး ထုတ္ေ၀မယ့္စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္အမည္ကုိ Paper Websiteလုိ႔ေပးထားျပီး
    အမွတ္စဥ္တပ္ျပီး လစဥ္ တစ္လတစ္အုပ္ထုတ္ေ၀သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
    အဲဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ၀က္ဆုိက္မ်ားေပၚက ေကာင္းႏုိးရာရာ၊ လူအမ်ားဖတ္သင့္တယ္
    လုိ႔ယူဆရတဲ့ စာေပမ်ားကုိ ေဖာ္ျပသြားဖုိ႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။
    လူႀကီးမင္းရဲ႕ မုိးပန္းခ်ီ--၀က္ဆုိက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့
    ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း-ကုိ ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္
    ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေ၀မယ့္ Paper Websiteစာအုပ္မွာ ထည့္သြင္းအသုံးျပဳခြင့္ေပးပါရန္
    ပန္ႀကားအပ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ စာအုပ္မွ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္၍မရပဲ
    အရွဳံးခံထုတ္ေ၀ရမည္ျဖစ္၍ စာမူခခ်ီးျမွင့္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါသျဖင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
    ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ စာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးပုိ႔ေပးပါမည္။ စာအုပ္ပုိ႔ေပးႏုိင္ရန္
    လူႀကီးမင္း၏လိပ္စာကုိ ေအာက္ပါအီးေမးသုိ႔ေပးပုိ႔ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

    nwaytamun@gmail.com

    စာအုပ္ေပးပုိ႔ရန္ အခက္အခဲရွိတဲ့ေနရာဆုိရင္ (ဥပမာ) ႏုိင္ငံျခားမွာေနသူဆုိရင္
    စာအုပ္ပီဒီအက္ဖုိင္ကုိ ပုိ႔ေပးပါမယ္။

    ေနာက္ ဆက္လက္ထုတ္ေ၀မည့္စာအုပ္မ်ားတြင္လည္း
    ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပရန္သင့္ေလ်ာ္သည့္ လူႀကီးမင္း၏စာမူမ်ားကုိ
    မည္သည့္၀က္ဆုိက္မွျဖစ္ေစ အသုံးျပဳခြင့္ေပးပါရန္ႏွင့္ အသုံးျပဳလုိပါက
    ခြင့္ျပဳခ်က္ ႀကိဳတင္ေတာင္းခံသြားမည္ျဖစ္ေႀကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

    ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္-
    ေႏြမုိး

    ReplyDelete
  32. ဆရာမ မုိးပန္းခ်ီခင္ဗ်ား-
    ဆရာမရဲ႕ ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း ၀တၳဳတုိေလးကုိ အသုံးျပဳခ်င္ ေႀကာင္း အေႀကာင္းႀကားစာအား အဆုိပါ၀တၳဳတုိ၏ ကြန္မန္႔တြင္ ေရးျပီး ခြင့္ေတာင္းထားပါသည္။ ဒီဇင္ဘာ၂၂ရက္ေန႔ က ကြန္မန္႔အျဖစ္ ေရးတင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္မန္႔ေတြ သိပ္မ်ားလုိ႔ ဆရာမ မဖတ္ရေသးဘူးထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာေလးကုိ ျပန္ဖတ္ႀကည့္ျပီး အေႀကာင္းျပန္ႀကားေပးေစလုိပါတယ္ဆရာမခင္ဗ်ား။

    ReplyDelete
  33. ေႏြမုိးJanuary 02, 2012 3:57 AM

    ဆရာမ မုိးပန္းခ်ီခင္ဗ်ား-
    ဆရာမရဲ႕ ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း ၀တၳဳတုိေလးကုိ အသုံးျပဳခ်င္ ေႀကာင္း အေႀကာင္းႀကားစာအား အဆုိပါ၀တၳဳတုိ၏ ကြန္မန္႔တြင္ ေရးျပီး ခြင့္ေတာင္းထားပါသည္။ ဒီဇင္ဘာ၂၂ရက္ေန႔ က ကြန္မန္႔အျဖစ္ ေရးတင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္မန္႔ေတြ သိပ္မ်ားလုိ႔ ဆရာမ မဖတ္ရေသးဘူးထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာေလးကုိ ျပန္ဖတ္ႀကည့္ျပီး အေႀကာင္းျပန္ႀကားေပးေစလုိပါတယ္ဆရာမခင္ဗ်ား။

    ReplyDelete
  34. ဆရာေႏြမုိးရွင့္
    ကြ်န္မခရီးလြန္ေနတာေၾကာင့္ အခ်ိန္မီအေၾကာင္းမျပန္ႏုိင္ျခင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ေမးလ္ပုိ႔ျပီးအေၾကာင္းျပန္ထားပါတယ္ရွင္။ ဒီ၀တၳဳတုိကုိအသုံးျပဳႏုိင္ေၾကာင္းပါ။ ခုလုိတကူးတကန္႔လာေရာက္ ခြင့္ေတာင္းတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။

    ေလးစားစြာျဖင့္
    မုိးပန္းခ်ီ

    ReplyDelete
  35. Sis ေရ... မဂၤလာပါဗ်ာ...

    ဒီဆုရ ဝတၳဳတုိေလးကုိ Myanmar Blogs Digest Page ေလးမွာ ေဝမွ်ခ်င္လုိ႔ ယူသြားလုိက္မယ္ေနာ္. ခုလုိမ်ိဳး အဓိပၸါယ္ျပည္႔ဝတဲ႔ စာေပလက္ရာေလးေတြ ဆက္လက္ဖန္တီးႏုိင္ပါေစ...

    https://www.facebook.com/mmblogsdigest

    ခင္မင္လ်က္

    Yan.

    ReplyDelete

ရင္ထဲရွိတာေျပာ..း)