စကားလုံး (၁)
တုံ….တုံ…..တုံတုံးတုံ….တံုးတုံ…
ဟင္..ဘာသံႀကီးပါလိမ့္။ ဖုန္း? ဖုန္းျမည္သံလား။ ဒါအိတ္ထဲကလာတဲ့ဖုန္းျမည္သံပဲ။ ဖုန္းက ဒီတစ္ခါလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ျပီး ဖုန္းျမည္သံေျပာင္းေနျပန္ျပီ ထင္ပါရဲ႕။ ေနဦး..တံခါးပိတ္ပါရေစဦး။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကမွ လဲတပ္ေပးထားတဲ့ fingerprint recognition system နဲ႔တံခါးက ခတၱာ အတြက္အဆင္ေတာ့ေျပသားပဲ။ keyless lock မုိ႔ အရင္တပ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ နံပါတ္ေတြႏွိပ္ျပီးမွ အိမ္ထဲကုိဝင္ႏိုင္တဲ့ တံခါးလုိေတာ့ ဒုကၡမေပး။ ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ဒီလုိတံခါးေတြဟာ အဆင္အေျပဆုံး။ ဒါေပမယ့္ တံခါးဆုိရင္ေတာ့ Lock တန္းလန္းေလးေတြနဲ႔မွ ပုိျပီးၾကည့္ေကာင္းသလားလုိ႔။ တံခါးပိတ္ျပီးအျပင္ထြက္ေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ျပင္လုံး ညိဳမႈိင္းေနလုိက္တာ။ မုိးရြာေတာ့မယ္…။
ခုနကေခၚေနတဲ့ဖုန္းကုိ ျပန္ေခၚရဦးမွာ..အေမာင္ ပဲေနမွာေပါ့။
“နင္ငါ့ကုိေခၚထားတယ္ မဟုတ္လား”
“ပ်ံလႊား မွ လင္းယုန္ ရထားျဖစ္လား၊ ျဖစ္ရင္အေၾကာင္းျပန္..ဒါပဲ။ ဟဲဟဲ….”
“ေပါက္ကရက စျပီ”
“ဘာလုိ႔ဖုန္းမကုိင္တာလဲ..ေနဦး ငါသိျပီ။ နင္တံခါးပိတ္ေနတာ..ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား”
“ဟဲဟဲ..ဟုတ္တယ္..အဲဒါေၾကာင့္နင္က ငါ့အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာေပါ့ အေမာင္ ရဲ႕။ ဟဲ့…..Happy Birthday ေနာ္”
“ေနာက္က်တဲ့သူဆုိေတာ့ ခြ်ဲျပီ။ ငါ…နင့္အတြက္ hot chocolate မွာထားႏွင့္မယ္။ မုိးရြာေတာ့မယ္.. တကၠဆီ ရျပီလား”
“ေအး။ ….ဟင့္အင္း”