အမွတ္တရ ၃၃…

သစ္ရြက္ေၾကြခ်ိန္..

အမွတ္တရ ေကာက္ခဲ့တယ္။

အဲဒိ..သစ္ရြက္ကေလး..

ပါးလ်ေမွးမွိန္လုိ႔…အမႈိက္တစ္ခုျဖစ္သြားေပါ့။

တစ္ေနဝင္ခ်ိန္..

အမွတ္တရ ေဆးျခယ္ခဲ့တယ္။

အဲဒိ..ပန္းခ်ီကားေလး…

ဆည္းဆာေရာင္သမ္းလုိ႔…အလြမ္းတစ္ခုျဖစ္သြားေပါ့။

မီးစာကုန္ခ်ိန္..

အမွတ္တရ ေငးခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒိ..မီးေတာက္ကေလး...

ခပ္ျပင္းျပင္းေလာင္ကြ်မ္းလုိ႔…ျပာက်ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေပါ့။

ခု..တစ္ေနထြက္ခ်ိန္..

ေၾကးမုံျပင္ေရွ႕…အမွတ္တမဲ့ ရပ္ၾကည့္မိတယ္။

အထဲက..ပုံရိပ္ေယာင္ကေလး…

တုိးတိတ္..အုိမင္း…ႏြမ္းလ်လုိ႔…

ခပ္တုိးတုိးဆုိတယ္..(သုံးဆယ့္သုံး)။

ဒါေပမယ့္၊

ႏွစ္လုိဖြယ္ အျပံဳးတစ္ခုေတာ့ဆင္ရင္းေပါ့…….။

ေရးသူ = အမည္မသိ မုိးပန္းခ်ီ း)

***

တစ္ေနထြက္ခ်ိန္၊ ဒီေန႔မွာ ကြ်န္မအသက္ သုံးဆယ့္သုံးႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ပါျပီ။ ပ်မ္းမွ်လူ႔ဘဝသက္တမ္းနဲ႔ တြက္ၾကည့္ရင္ ဘဝရဲ႕သက္တမ္းတစ္ဝက္မွာ ေျခအစုံလုံးခ်မိျပီးသားအခ်ိန္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါျပီ။ ကာလသုံးပါးထဲမွာ တစ္ပါးကသာ ျပန္လည္သုံးသပ္စရာတစ္ရပ္အေနနဲ႔က်န္ရစ္ပါတယ္။

“Yesterday is History”  ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ေန႔ရက္ ေတြကုိ ျပန္ေျပာင္းေတြးၾကည့္တဲ့အခါ..ေရႊေရာင္လႊမ္းမေနခဲ့ပါဘူး…။ ေရႊလုိ႔ထင္ရတဲ့ ဝါညိဳေရာင္ မသမ္းတစ္သမ္းေတြနဲ႔သာပါ။ ဒါေပမယ့္..ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အတိတ္ကုိ ျပံဳးျပီးလွမ္းၾကည့္ေနႏုိင္ပါျပီ။ ကြ်န္မသေဘာအရ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေရးေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ (လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာေရး၊ နာေရး၊ …ေရး) ကုိ ဂဏန္းသခ်ၤာ၊ နံပါတ္ေတြနဲ႔ တြက္ၾကည့္တုိင္းတာမေနပဲ…လက္ရွိစိတ္ကေလးတစ္ခုနဲ႔သာ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျပီးသားေတြမုိ႔ မႏွစ္လုိတာ၊ သေဘာမက်တာ၊ ေနာင္တရတာေတြ ရွိမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ အသက္ကလည္း စကားေျပာလာျပီထင္ပါတယ္။ ေဟ့… ခင္ဗ်ားအသက္တစ္ႏွစ္ထပ္ႀကီးျပန္ျပီေနာ္..တဲ့…။

“Tomorrow is Mistery” မနက္ျဖန္အေၾကာင္း ေတြးၾကည့္ရေအာင္ကလည္း မေရာက္ေသးတဲ့ အနာဂတ္မုိ႔ အေတြးနဲ႔တင္ လုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ရင္း ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ဖြတ္မရ၊ ဓါးမဆုံးတဲ့အျဖစ္ရယ္ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ၊ လုပ္ခ်င္ေနတာေတြရွိထား၊ ေတြးထားေပမယ့္ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာကုိ လက္ရွိမွာ ခဏလႊတ္ခ်ထားရတာပါပဲ။ အဲသလုိမွမဟုတ္ရင္ အခုကြ်န္မစာေရးေနရင္းေတာင္ ေန႔လည္စာ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲခ်က္ဖုိ႔ဆီ အေတြးေရာက္တဲ့အခါ ရင္ဘတ္ထဲက ေျပာခ်င္တာေတြ တုိးလုိ႔တန္းလန္းျဖစ္သြားဦးမွာ။ ခုေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္ း)) ဟုတ္ကဲ့…အနာဂါတ္ကုိ မေမွ်ာ္ေတာ့ပါဘူး း)

“And today is a GIFT!” လက္ရွိ။ လက္ရွိမွာေတာ့ ကြ်န္မ ေမြးေန႔အတြက္ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖစ္ညွစ္ေရးေနပါတယ္။ စာရယ္လုိ႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေရးစရာရွာႀကံရင္း ကုိယ့္ေမြးေန႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေရးစရာရသြားတာပါပဲ။ ကြ်န္မစာေရးတုိင္း ျဖစ္တဲ့စိတ္ကေလးကေတာ့ ကြ်န္မစာကုိ လာဖတ္မိသူ၊ စာခ်စ္သူတုိင္း တစ္ခုခုေလးရသြားေစခ်င္တာပါ။ အဓိက ကေတာ့ ေပ်ာ္ေစခ်င္တာပါ။ အနည္းဆုံးေတာ့ စာဖတ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚကုိ စကၠန္႔ပုိင္းျဖစ္ျဖစ္ အျပံဳးတစ္ခုဆင္ယင္ေပးခ်င္တာ ကြ်န္မရင္ထဲကလာတဲ့ ေစတနာအရင္းခံပါ။ စာဖတ္အားနည္းတဲ့ ကြ်န္မဟာ စာေရးလည္းထင္သေလာက္မေကာင္းပါဘူး။ စာသိပ္မေရးတတ္ေပမယ့္ စာေရးခ်င္လုိ႔ကုိ ေရးေနပါတယ္။ ကြ်န္မေရးတဲ့ မတတ္တစ္ေခါက္စာေတြကုိ လာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနသေရြ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရးဖုိ႔ခြန္အားရွိေနသ၍ ေရးေနဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကြ်န္မစာေရးတဲ့အခါ ဦးေဏွာက္ထက္ ႏွလုံးသားနဲ႔သာ ေရးပါတယ္လုိ႔ ဆုိရင္ျဖင့္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာေနသလုိ ထင္စရာရွိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သုတပုိင္းအားနည္းတာပါ။ ရသပုိင္းက်ေတာ့လည္း အားမသာျပန္ပါဘူး း)) ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မစာကုိလာဖတ္သူထဲမွာ ကြ်န္မနဲ႔ ရင္ခုန္သံျခင္းတူသူရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ ကြ်န္မတတ္သေလာက္၊ မွတ္သေလာက္နဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ခြန္အားရွိသေလာက္ စာေတြဆက္ေရးေနပါမယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ကြ်န္မစာကုိ လာဖတ္အားေပးတဲ့သူက လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ ျပည့္မယ္မထင္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ စာလာဖတ္ေနက်သူေတြကုိလည္း သိပ္ကုိအားနာရပါတယ္။ စာအေရးက်ဲတဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ ဘေလာ့ဂ္ကုိ ပိတ္လုိက္ရေကာင္းႏုိးႏုိးျဖစ္ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔မွန္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ကြ်န္မဘေလာ့ဂ္ကုိ လာဖတ္သူနည္းေပမယ့္ အဲဒီ စာလာဖတ္သူအနည္းအက်ဥ္းဆီက ရတဲ့ခြန္အားနဲ႔ပဲ လိပ္ထက္မက ေႏွးေကြးတဲ့ႏႈန္းနဲ႔ ခရီးဆက္ေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ဟာ ႏွစ္ႏွစ္တာကာလကုိလြန္လုိ႔ သက္ဆုိးရွည္စြာ အခုခ်ိန္ထိ တည္ျမဲေနေသးတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္မဆုံးျဖစ္ရပါတယ္။ ေမြးေန႔အတြက္ေရးရင္း လမ္းေခ်ာ္ျပန္ပါျပီ။ အဲဒါမွ မုိးပန္းခ်ီ အစစ္ပါ။ ကြ်န္မစာေရးရင္ ေကြ႔ပတ္ေနတာနဲ႔ လုိရင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းမေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာေရးရင္ အနည္းဆုံးေတာ့ အမွားနည္းေအာင္ သတိထားေရးပါတယ္။ ေရးျပီးတုိင္း ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္စစ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားတာပါပဲ။ းD

တစ္ကယ္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း ေလးေျပာခ်င္တာ။ ခမ္းခမ္းနားနားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူးရွင္။ ေလာေလာလတ္လတ္ အေၾကာင္းကေလးေျပာရရင္ မနက္ကတင္ မွန္ၾကည့္ရင္း ေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ ေငြမင္ေရာင္ ဟုိက္လုိက္ (high light) ေဖာက္ထားတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ဆံပင္ေပါ့။ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ကမွ သတိထားမိတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ဦးေခါင္းထက္က ဆံပင္ျဖဴကေလး သုံးေခ်ာင္းအေၾကာင္းေပါ့။ ဆံပင္ျဖဴ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း မအံ့ၾသမိေပမယ့္ ဇရာက ကြ်န္မကုိလာျပီး ႏႈတ္ဆက္ မိတ္ဖြဲ႔ေနျပီဆုိေတာ့ မွန္ၾကည့္ရင္း အိမ္ကလူကုိ အေမာတေကာေျပာျပမိတယ္။ အိမ္ကလူကလည္း မထူးဆန္းသလုိမ်က္ႏွာထားနဲ႔ေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသက္ႀကီးေနျပီဆုိတာ သိျပီလားလုိ႔ဆုိလာတယ္။ ခုေတာ့ ကြ်န္မ ဆံပင္ျဖဴသံုးေခ်ာင္းေပါက္ေနပါျပီ။ ရွစ္တန္းေလာက္ကတည္းကတပ္တဲ့ စာၾကည့္မ်က္မွန္ကလည္း ဒီဂရီတက္ေနပါျပီ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေလးလုိ႔ (ရူးလည္းရူးေနေသးတယ္ :D) အိမ္ကလူကေျပာေပမယ့္ ဟုိတစ္ပင္၊ ဒီတစ္ပင္ ဆံပင္ျဖဴသုံးေခ်ာင္းနဲ႔ တစ္ႏွစ္ခြဲသမီးေလးအေၾကာင္းကုိပဲ ေတြးေနမိတတ္တဲ့ အေမအုိျဖစ္လုိ႔ေနပါျပီ။ အေမ၊ အစ္မေတြနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ကေလးလုိျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကြ်န္မက ကုိယ့္အိမ္မွာေတာ့ စကားနည္းနည္းမ်ားတဲ့ အိမ္ရွင္မႀကီးျဖစ္လုိ႔ေနပါျပီ။ အရင္က တစ္ေနကုန္ထုိင္ျပီး ဒါမွမဟုတ္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အလုပ္လုပ္ရင္လည္း အပူအပင္မရွိ အိပ္ေပ်ာ္တတ္တဲ့ကြ်န္မ..ခုေတာ့ ဟုိေနရာကနာ၊ ဒီေနရာကနာနဲ႔ တစ္ပတ္မွာ ရွစ္ရက္ေလာက္ ေဆးကူရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ပတ္ႏြမ္းႀကီး ပုိင္ဆုိင္လုိ႔ေနပါျပီ။ “အေမရယ္၊ ေမ့တတ္လုိက္တာ” ဆုိျပီး ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ ကြ်န္မအေမရဲ႕ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကြ်န္မကုိယ္တုိင္ရွာျပီး အေမ့လက္ထဲထည့္ရင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားကုိ ခုေတာ့ အိမ္ကလူက ကြ်န္မအတြက္ေျပာတဲ့စကားျဖစ္ေနပါျပီ။ ဒီလုိနဲ႔ အုိမင္းရင့္ေရာ္လာေနတဲ့ ခႏၶာႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကေရာဘယ္လုိေနမလဲ?

ရတနာသုံးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူး နဲ႔ မိဘ၊ဆရာတုိ႔ရဲ႕ သြန္သင္ဆုံးမမႈေအာက္မွာ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ျခင္းနဲ႔ ရင္က်င့္တည္ျငိမ္ျခင္းဟာ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ တည့္တည့္ႀကီးအခ်ိဳးက်ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္တတ္ေနပါျပီ။ ရတနာသုံးပါးကုိ သက္ဝင္ယုံၾကည္တဲ့ေန႔ကစလုိ႔ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ ဆုိတဲ့တရားကုိ အျမဲလုိႏွလုံးသြင္းျဖစ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းကုိ ဦးတည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ အခ်ိဳးညီေအာင္ ထားတတ္လာတဲ့ စိတ္ကေလးရဲ႕ ရလာဒ္ကုိပါ။ ငယ္တုန္းကဆုိ ေဒါသျဖစ္ရင္၊ တစ္ခုခုကုိ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ႏုိင္၊ မစားႏုိင္၊ တစ္မႈိင္မႈိင္၊ တစ္ေတြေတြျဖစ္တတ္တဲ့ ကြ်န္မဟာ ခုဆို တစ္ခုခုမေက်နပ္စရာေတြ႔ျပီးတုိင္း ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလုိ ေနႏုိင္လာပါတယ္။ အညိႈးအေတးဆုိတာ ပုံျပင္ထဲက စကားလုိျဖစ္လာပါတယ္။ အဲသလုိဆုိေတာ့ ကြ်န္မမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ကေလာက္မျပင္းထန္ပဲ ေလ်ာ့နည္းပါးလ်ားတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟနဲ႔ သာမန္ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ဦးပါပဲ။ ခုခ်က္ခ်င္းေဒါသျဖစ္ျပီး၊ ခုခ်က္ခ်င္း ေျပလြယ္ ေအးလြယ္တဲ့သူ တစ္ျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာေနတာကလည္း ကြ်န္မဦးထိပ္ထားတဲ့ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးပါပဲ။ 

ကုိယ္ျပဳတဲ့အမႈဟာ ကုိယ့္ဆီတစ္ေန႔ျပန္လာမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ခုလက္ရွိ အသက္ရႈသြင္းလုိ႔ ရေနတဲ့ စကၠန္႔ပုိင္းကေလးမွာ ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အေပၚမွာမွ အမုန္းမပြားပဲ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ျပန္စစ္ေနဖုိ႔သာပါ။ လက္ရွိအသက္ရႈေနႏုိင္ခ်ိန္ကေလးကုိသာ တန္ဖုိးထားခ်စ္ျမတ္ႏုိးဖုိ႔သာပါ။ ကြ်န္မလည္း အမွားမ်ားနဲ႔သူမုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ သတိေပးရင္း ခ်ေရးရုံသက္သက္ပါပဲ။

ပီတိ ၃၃ * ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလက္ရွိအခိ်န္မွာရွိေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ရုပ္ပုိင္း နဲ႔ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔အတူ ျဖည္းျဖည္းသာသာေလး ေထြးေပြ႔ထားလုိက္ပါျပီ။ ဒီအသက္အရြယ္မွာ အၾကည္ႏူးရဆုံးတစ္ခုကေတာ့ သမီးကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္ခြင့္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျခင္းပါပဲ။ မိန္းမျဖစ္ရျခင္းနဲ႔ မိခင္ျဖစ္ရျခင္းအတြက္ တစ္ဘဝစာ ေမတၱာမ်ားစြာရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏွံျပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အေမ နဲ႔ အေဖ(ဘဝျခားျပီးျဖစ္ေသာ) ကုိ ဒီပုိ႔စ္နဲ႔အတူ လက္ဆယ္ျဖာအုပ္မုိးျပီး ရွိခုိးဦးခ်ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ သမီးကေလးကုိ ဖခင္ေမတၱာအျပည့္အဝေပးေနတဲ့ အိမ္ကလူကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေပၚနားမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးထပ္ေျပာပါရေစ “ကြ်န္မဘေလာ့ဂ္ကုိ လာဖတ္သူနည္းေပမယ့္ အဲဒီ စာလာဖတ္သူအနည္းအက်ဥ္းဆီက ရတဲ့ခြန္အားနဲ႔ပဲ လိပ္ထက္မက ေႏွးေကြးတဲ့ႏႈန္းနဲ႔ ခရီးဆက္ေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ဟာ ႏွစ္ႏွစ္တာကာလကုိလြန္လုိ႔ သက္ဆုိးရွည္စြာ အခုခ်ိန္ထိ တည္ျမဲေနေသးတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္မဆုံးျဖစ္ရပါတယ္”။

ဧည့္ခံပြဲ ၃၃ း) * ဒီကေန႔ကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ ၃၃ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔လည္းျဖစ္၊ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ပုိ႔စ္ ၃၃ ပုိ႔စ္ေျမာက္တဲ့ေန႔လည္းျဖစ္ျပန္တယ္ဆုိေတာ့ အားလုံးအတြက္ ေမတၱာပုိ႔ရင္း၊ ကြ်န္မျပဳသမွ် ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ခုနစ္ရက္သားသမီးမ်ားအတြက္ အမွ်ေပးေဝရင္း၊ ကြ်န္မဘေလာ့ဂ္ကုိ မ်က္ေစ့လည္ လမ္းမွားရင္းျဖစ္ျဖစ္၊ တမင္တကာ တကူးတကန္႔ျဖစ္ျဖစ္ လာေရာက္အားေပးေနတဲ့ ရပ္ေဝး၊ ရပ္နီးမွ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ဘေလာ့ေရာင္းရင္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ရင္း၊ ကြ်န္မမွားခဲ့တာ ရွိရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေက်ေအးဖုိ႔ ေတာင္းပန္စကားဆုိရင္း (အသက္ ေသခ်ာမသိပဲ အစ္ကုိ၊ အစ္မ၊ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလး လုိ႔ ကြ်န္မ တစ္ရင္းတစ္ႏွီး ေခၚဆုိဆက္ဆံမိတဲ့  ခ်စ္ေသာမိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားလည္း ကြ်န္မရဲ႕အသက္အတိအက်ကုိ သိျပီမုိ႔ မွားေခၚမိခဲ့ရင္ ခ်စ္ေသာစိတ္နဲ႔ ျပန္လည္လုိ႔ ျပင္ဆင္ေပးႏုိင္ပါတယ္ရွင္) ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာေသာ မိတ္သဟာမ်ားကုိ တည္ခင္းေကြ်းေမြးပါရေစ။ (စကားမစပ္။ ဆံပင္ျဖဴ သုံးေခ်ာင္း ေပါက္တာကုိ ေတြ႔ရွိ သံေဝဂရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္လည္း ျဖစ္ းD)။ စားခ်င္တာသာ စားသြားေနာ္ း)) ။ 

starter အေနနဲ႔mushroom soup :)

grilled beef and big prawn :) Breeks Restaurant က မွာထားတာေနာ္ း)

ဘဲကင္ႀကိဳက္တတ္သူမ်ားအတြက္ း))

abalone & noodles..သူငယ္ခ်င္းမွာေပးတာ။ ကြ်န္မက အဲဒါသိပ္မႀကိဳက္ း)

ဒါက ကြ်န္မလက္ရာ crispy pork. black pepper နဲ႔အရင္ျပဳတ္ျပီး၊ ဆီနဲ႔ေၾကာ္၊ အေရခြံကုိ ေရေလးနဲ႔ေတာက္ထားတာ း)

ဝက္သားမစားသူမ်ားအတြက္ ကုိယ္တုိင္ခ်က္ ပုစြန္ဆီျပန္ေလးပါ။ ဓါတ္ပုံထဲမွာသာ ဆီျမင္ရတာပါ။ အရုိက္ကြ်မ္းက်င္လုိ႔ းD

chicken with old cucumber soup ခ်က္ရတာလြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ အရသာရွိပါတယ္။

ဒါက ပင္လယ္စာ၊ squid, fried fish, french fries, butter rice & prawns :) ဒါကဆုိင္ကမွာတာ းD

အခ်ိဳပြဲ young coconut with jelly. ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးေမႊးေလးရယ္

strawberry smoothie :)

Choco vanilla shake :))

* ဒီေန႔ လမ္းသြားရင္း ကြ်န္မျမင္ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ အမွတ္မထင္ဆုံမိခဲ့ရင္လည္း လက္တုိ႔ျပီး မုန္႔လုိက္ေကြ်းဖုိ႔ စိတ္ကူးထားပါေသးတယ္ :D

ကုသိုလ္ ၃၃* ဒီေန႔ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတက္လုိ႔ တရားနာရင္း ကုသုိလ္ယူဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ငယ္တုန္းက ေမြးေန႔ဆုိ လက္ေဆာင္ထုပ္ေတြေမွ်ာ္တတ္ျပီး၊ ကြ်န္မကုိခ်စ္ေသာ၊ ကြ်န္မကခ်စ္ေသာ သူမ်ားနဲ႔ ေမြးေန႔တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆုံးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ေက်ာ္ကတည္းက ေမြးေန႔ေရာက္ရင္ လက္ေဆာင္မေမွ်ာ္တတ္ေတာ့သလုိ၊ ေအးေအးလူလူေလးပဲ တစ္ေန႔တာကုန္ဆုံးခ်င္ေတာ့တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေမြးေန႔ဆုိတာ အေမ့ဗုိက္ထဲက ကြ်န္မကုိ ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ ေန႔သာလွ်င္ ဘဝအတြက္ အေရးပါတာမဟုတ္လား။

***

ဒီကေန႔ ဆင္ျခင္မိတဲ့ Quote

ျမင္ျမင္သမွ် အနိစၥ။

ဒီကေန႔ ေမတၱာပုိ႔။

သေဗၺသတၱာ၊ ေဝေနယ်ာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ။

ဒီကေန႔ ဆုေတာင္း။

……….

ကြ်န္မရဲ႕ Quote of the day ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းထဲက စာသားတစ္ခ်ိဳ႕…

အသက္ ၃၃ (ေတးေရး/ဆုိ = မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္)

ေရြးလုိက္ဦး… စိတ္လုိအင္မ်ားအတြက္….။

ေတြးလုိက္ဦး…. အတၱစိတ္မ်ားနဲ႔…..။

ခ်စ္လုိက္ဦး… ဘဝမွာ အခ်စ္ဆုံးတဲ့….။

အားလုံးသိတယ္… အားလုံးရဲ့အလယ္…

ေျပာလုိက္ဦး… ကုိယ္ဆင္ေျခမ်ားနဲ႔…။

ေဆြးလုိက္ဦး…. အထီးက်န္ေန႔မ်ားထဲ…။

ေနာက္က်ေတာ့မယ္…. အေတြးမ်ားပတ္လည္….

သြားလုိက္ဦး… မဆုံးႏုိင္တဲ့ ခရီးထဲ…….

အသက္ သုံးဆယ့္သုံး… အထီးက်န္ဆန္လြန္းသတဲ့….:P

အုိ..လုပ္ပါဦး… အက်ည္းတန္က်န္ေတာ့မယ္….။

အုိ..ေနာက္က်တတ္တယ္… ဘေလာ့ဂ္လည္းေရးတယ္…:D

ေမ်ာလုိက္ဦး… မဆုံးႏုိင္ အခ်စ္မ်ားနဲ႔…………………….

(ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ခုလုိ အဖ်ားရႈးသြားတာပဲ း)))

***

စကားခ်ပ္။ ။ ေမြးေန႔ဆုိရင္ အျဖဴေရာင္ပဲ ဝတ္ခ်င္တဲ့ စိတၱဇကေတာ့ သုံးဆယ့္သုံးႏွစ္တုိင္ေအာင္ အရုိးစြဲေနခဲ့ပါျပီ။ ဘာေရာဂါလည္းေတာ့မသိပါ။ ဒီႏွစ္လည္း အျဖဴေရာင္ပါပဲ။ အျဖဴေရာင္ေလးပါ... :D

ကဲ..အားလုံးလက္ေတြ ေလထဲကုိေျမွာက္ထားလုိက္..ကြ်န္မနဲ႔အတူ တဒဂၤေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရေအာင္ း)) (ဘာမွလည္းမဆုိင္ဘူး ထင္ရင္ေတာ့ လက္ေတြျပန္ခ်ထားလုိက္ပါ းP)

ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ ဒီေန႔ မနက္ 00:00 နာရီမွာ အိမ္ကလူေပးတဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ပန္းစည္းကေလးရယ္၊ ေမြးေန႔ကဒ္ကေလး တစ္ကဒ္ရယ္၊ heart-to-heart locket ပါတဲ့ဆဲြႀကိဳးေလးတစ္ကုံးရယ္ကုိေတာ့ လူစုံမွပဲ ဖဘမွာတင္ျပီးၾကြားပါေတာ့မယ္။ ဒါ့ပုံမရုိက္ရေသးလုိ႔ းD

ေမတၱာအားျဖင့္

မုိးပန္းခ်ီ 33 း)